Creëer ik genoeg, repareren we goed
genoeg onze deuren en gewrichten
Hoe kan ik zorgen voor de zieken
als de zetel al vol zit met soldaten
Er speelt een duizendpoot
marimba in onze buizen van Eustachius
Luister ik voldoende
naar je polsslag of is je vlag
mijn blinddoek. En waar alweer
is onze verwondering heen gegaan
Ik volg de nerven van je hout,
onze rokerige taal
Automatisch komen we te kort, te
snel, te weerloos in de wereld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten