Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

woensdag 23 september 2015

Lagune

San Marco

Dit land zinkt onder
het gewicht van de geschiedenis
en Chinezen met selfiesticks

In de kanalen drijft dode vis
en het zonlicht zelf is zwaar

De wereld was ooit hun provincie
Nu stroomt die onophoudelijk
lange kalk en baksteen binnen

Veneta

blauw in groen
aan de stijgers
van haar glimlach
en de blos onder mijn ogen.

Wij komen van te hoog gelegen landen
om te gedijen buiten onze oevers.

En toch nemen we die gondel,
dineren we in bemaskerde restaurants
en spreekt onze commedia dell'arte
nog van onbedongen liefde.

Giardini

een leven met muggen
een leven met art deco
Leopold en zijn schuldig paviljoen
de Zwitsers en hun stinkend water
Frankrijk in beweging
en de Britten rokend uit hun kont:
ziedaar cultuur,
ziedaar in twee gehakte standbeelden,
zie het gebroken glas
van Noorse schikgodinnen,
de halmen van
Holland op z'n smalst.

een leven voor de varkens
een leven waar serieuze Duitsers
filosoferen over kunst
onder het eten van ijsjes.

Ristorante

zegt de ober
"ik kom nog eens terug
als je het gerecht juist
kan uitspreken"
en hij kijkt uit over de kade,
een doge in vermomming,
dromend over een wereld
zonder toeristen
zonder werk. enkel decor.

Calle de la Morte

hier kwam het slijk der aarde
hier kwamen schrijvers,
en sterren en criminelen.
hier was altijd zout
en specerij te vinden.

thans is er enkel zout,
brak water, een taai substraat
van een versteend moeras.

zaterdag 5 september 2015

Gargouille

in de uren zonder zon
stol ik tot mijn ware vorm
in kerken of in straten,
langs banen en façades.

man en schaduw sluiten
een stilzwijgend pact.
een zegel op de lippen,
een stop op het spreken.

ik steel de laatste lichten,
neem de laatste tram alleen
ik leg de ballast af
en koel mijn hoofd op stenen.