Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

donderdag 28 maart 2013

-

I

ik kwam ter wereld onder goedkeurend gebrom
en zat in een rieten mand van liefde.
de hemel was nog niet hoog genoeg
om te vullen met een vracht aan vragen.

stralen streken langs m'n netvlies
en ik weet nog elk detail van wat ik wist
dat ik niet vergeten mocht:
hoe volmaakte taart weer smaakte
waarom de buurman niet meer bewoog
en dat ik niet verloren mocht lopen.

II

het heeft reeds te veel geregend
en dat voel je aan hoe ik stap
of m'n mond verberg als ik spreek.

als drenkeling, smekeling, sterveling
heb ik gehoest in kleine kamers
en met gebonden handen gedichten geschreven

maar diep vanbinnen ben ik nog steeds zo stil als een Vermeer,
schuift de zonnewijzer als een mantra
zonder angst en zonder hoop

vrijdag 22 maart 2013

Kortslaping

ik tel de knopen en de kralen,
de veren en de strepen van licht.
deze nacht is weggekaapt
door piraten zonder zeezicht.
ik moet de plank bewandelen
ik moet een offer maken
met de bloedpen tussen de kaken.
ik zoek naar een zandbank
wij gaan zo landen

dinsdag 19 maart 2013

Voyager

wij raakten aan de grenzen van het onverkende
en stuurden robots door de leegte -
de werelden buiten werelden,
het uiterste van de mensheid.

wij ontdekten de ringen van de tijd
en de koraalriffen van eeuwig ijs.

voor vriend en vijand namen we platen mee
"hallo dit is planeet aarde" en

als we hand in hand als humus liggen
zullen het niet de zuilen zijn,
noch de steden en de zedenpreken,
maar de stalen reiziger, die
langs de grachtengordels van het heelal
soeverein blijft varen

"dank u om te luisteren"

woensdag 13 maart 2013

Cinquantenaire / Jubelpark

het is allemaal waar:
ik heb de stad omvat, gezien wat
loopt door gangen, hangt langs
rails te roken en te lachen.

ik zag hemels hangen boven bomen,
blauw op wit op blauw gelaagd,
condens van dakpannen en van dromen

ik heb de wonden van de wanden gevoeld,
de geschaafde wangen van man
en vrouw, koud gesproken in hallen

- maar nooit met minder dan de warmte
van natte aarde

maandag 11 maart 2013

Hoofdstuk

noord, noordwest is de wind,
vindt hoeken aan man en huis

in sneeuw waaien haren als
bloedrode vaandels in het meest exacte licht
en intussen vallen er stukken
uit het gezicht van kermiskramers

dankbaar voor de demping
dampen kringen adem weg

zelfs in kletterend vallen
lijkt de kou een kus

zondag 3 maart 2013

Kamer 237

In gedempte kamers beweeg ik traag
uit respect voor voorgaande reizigers,
zwervers op quantumbanen.

En ik weet:
er sluipt een ding langs de stegen en daken,
iets dat door buitenmuren binnenkruipt
en zich verspreidt over de pleinen.

Ik blader door folio's van licht,
gluur door gordijnen en zoek antwoorden,
in het karakter van Parijse straatlantaarns

Metswerk werpt muren op,
in schalen liggen speelkaarten en sleutels.
Langzaam rijst een late lente op