Aanbakplaat

De woordspeling is uit, het verband
afgerukt, het leer gelooid het haar verbrand
In de oven der ijdelheden, afgeladen
met mannen wier kaken achterstevoren staan.

Wij zijn apen die van silex gegaan
zijn naar cybersex, van vuist naar
commentaar ergens in een huis
dat geurt naar ondermaatsheid

Hier zijn ze dan, onze afgedankte waarden,
teruggebracht tot het formaat van een bierkaartje

Hier het zwarte avondbrood,
en daar de stormtroepen aan de poort

Mijn koninkrijk

Ik ontdubbel als een farao
in een granieten plaat
met de vloedende haast
die eigen is aan de woestijn

Mijn misdrijven zijn gekend
op deze nachtelijke Nijl

(ik ben een microscopisch
kleine god, een von Neumann
-machine van curieuze zonden)

De katten rennen door het riet
de ratten houden halt

Des ochtends kruipt het slik
terug naar binnen en
gaat het zinkend liggen
in mijn meest sombere schachten