Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

maandag 28 oktober 2019

La Roche-en-Ardenne

Uitzonderlijk is de wind voor warse wandelaars
over smalle paden in de Ardennen, waar
geen Waalse of Vlaamse industrie weerklinkt
maar Nederlanders picknicken.

Onze landgenoten zijn onzichtbaar, behalve
aan de bar of bij bestellingen van de kaart

Wij, wij herontdekken onze vreemde eigenheid
in een burgerlijke blokhut, wij wachten op regen
en zien zowel wolken als sterren in stilte
na wake zonder wielen, het wentelen in houten kamers

maandag 14 oktober 2019

Nachtbreker

I

Een shot in de spiegel, achteruit:
het kille haar van een planeet
waar je de leegte mee kan snijden.
De diepte is hier adembenemend.

II

De gruwel is erger dan de dood,
de achterblijvers kleiner dan lijken.

De artillerie brengt spektakel
op de leest van Wagners geest
terwijl oude mannen met dun haar
dansen met elkaar.

Hun zonen zijn moordenaars,
hun dochters verkracht
Ook dat is leiding geven

III

Op zondag zit ik in zetels
en wacht ik gezellig af
tot de nacht mijn leden meevoert
en roodgerande dromen
terug de overmacht nemen.

Dit is mijn brein op rails;
dit, de surreële trein,
het monster in elk bed
en het zweet van oude schuld.

IV

Ik tel de zonnestralen,
een hemels telraam
zonder balk noch vloer

Ik pers levertraan
uit een flard muziek,
zo mooi, zo vreselijk,
zo niet vergeten
wat ik ooit beloofd had.