Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

zondag 3 december 2017

Winterprik / Winterprins

Wit is altijd schoon,
zeiden de oude schrijvers
En in het oosten is wit
de kleur van de dood

Ik breng de winterzon,
het gestaalde blauw van de kou
en de warme soep die volgt

Wit is altijd een doek,
de maagdelijke pagina
die slechts één vraag stelt:
"hoe lang nog tot ik smelt?"

zondag 12 november 2017

Vallen / Kristoren Nekaldia

Een vrije val is nooit vrij
Een reis naar een waarheid van één punt
het nulpunt voorbij de waarneming

I

Vallen is verloren zijn in een droom
dwars door onbevattelijke wolken
in kleuren die niet bestaan,
door een oneindig gat in de grond.
De apertuur is een fractaal,
een stilstaand uur in het oog,
een naald die precies niets toont.

Was me, verlos me
Laat me over aan de tomeloze massa

II

Vallen is de zwaartekracht als winnaar
als beul van de entropie herkennen
kraker van skeletten en breker van fundamenten
Vallen is de Heer ontkennen en de hel omarmen
omdat er toch geen goden zijn
die zich over ons ontfermen

Want weet je als het toch gedaan moet zijn
kies je beter zelf wanneer Wiske knipoogt
de boter smelt op Nero's stapels wafels
en men de bard vastbindt voor het banket

Beter een danteske dood
dan het demento mori in een home
stinkend naar pis en schimmel

III

Filosoferen over de bodem
is het domein van zij die
de bodem nog niet bereikt hebben

bedelaars lezen geen Beda Venerabilis
en daklozen kennen geen Huis van het Zijn

Srebrenica, Sobibor, Siberië
schlugen dem Fass den boden heraus
en onder die onderkant
nog een onderkant
een asymptoot van wreedheid

IV

Vallen is de moeder aanroepen
Vallen is de vader vervloeken
Vallen is 9/11 en de kelders dreggen
voor de modder van nieuwe regimes.
Irak is niet meer Amerika geworden
maar Amerika is meer Irak
met een beschoten vlag als parachute
omringd door Europese vleesvliegen -
Le Pen, AfD, de Nederlandse liberalen
en de tweets van Theo Francken
Vallen is Vlaanderen voor Christus

V

Vallen is de spanning loslaten
ontsnappen in een nieuw verhaal
met maar één hoofdpersonage
en één decor dat inzakt
als een ovatie van vandalen

VI

Wis m'n gezicht uit in grove pixels
en maak er kitsch van

VII

Vallen is door de knieën gaan
voor de zwaartekracht, voor overmacht
voor de demonen die niet langer gebonden zijn
aan de mind-forged manacles

Zelfs halfweg lijkt de weg nog eindeloos
weg te zinken achter een grijze einder
zonder vluchtperspectief

VIII

Ooit gaf ik me over aan de liefde
maar ik leek iets te missen
een lek in de ziel
een ongeïnde schuld aan het zelf

Nu ben ik niet meer op Tinder
ik probeer niet meer
te verlangen naar het belang van acceptatie
of m'n onbelangrijkheid te aanvaarden

Doch friert mein Herz an manchen Tagen
kalte Zungen die da schlagen

IX

"Vallen voor de derde keer is de goede keer,"
zeggen alle mensen die niet vallen
die niet verpletterd liggen onder het gewicht
van een lichtloos bestaan
of een deur van een industriële koelkast
een Boeing 747
of de eisen van het kapitaal

X

Ik ben verloren, ik hoor enkel echo's
echo's van lang vergeten speelhallen
Het rood en het zwart
Het purper van het blote vlees
U bent de duizendste bezoeker
Ontmoet nu geile huisvrouwen
Verlies gewicht tot op het bot met deze truc
Homeopatische alternatieven voor viagra

Leiders in luiers betalen om geslagen te worden
maar voor marginalen is vernedering voor niets,
miskend door minzame progressieven
en in de luren gelegd door rechtse demagogen

XI

Als je valt is het uitzicht prachtig,
het vooruitzicht minder
en achteromkijken is wegkijken
van de stapels geschiedenis, de bergen
knoken en lijken, die nu allemaal eender lijken
te grijnzen naar een steriele toekomst.

XII

De hemel splijt niet
volgens de wetten van de thermodynamica
sijpelt spijt naar binnen
door de zachtste openingen
en verandert ons bloed in azijn

Mijn God, mijn God
de geseling is voorbij

XIII

De bebouwde kom komt weer in zicht
en in steen gehouwen staat een lijst
van alle zonden die ik heb begaan
voor echt en waar verklaard

XIV

Het sluitstuk is stilte
het geluidloze tikken van atoomtijd
het vormen van terrassen van kwarts
gehuld in een Homerische nacht

vrijdag 27 oktober 2017

Elke dag miljoenen redenen (voor de strop)

Omdat je het beu bent om je nagels te knippen
Omdat ik nooit een wasbordje zal hebben
Omdat je je niet meer elke dag aftrekt en er soms gewoon niet meer toe komt
Omdat zwart zijn zo ontzettend vermoeiend moet zijn
Omdat je nog altijd vlees eet terwijl je weet dat het ethisch niet verantwoord is
Omdat zo veel andere mensen gewoon nog veel erger zijn
Omdat je ooit per ongeluk je haar je oor in duwde bij het gebruiken van een oorstaafje
Omdat je stiekem denkt dat je genialiteit nog moet ontdekt worden maar je bent al 34
Omdat je elke dag rugpijn hebt en wil dat die ophoudt
Omdat je lijkt op een hybride tussen Quick en Flupke die gearresteerd is voor zedendelicten
Omdat het toch maar bergaf gaat
Omdat het leven meer is dan afwassen alleen
Omdat je na een maaltijd pikanter dan brood je anus aan flarden schijt
Omdat Tinder vol zit met marginalen, gezondheidsfascisten en snowboarders
Omdat luisteren zo moeilijk is met al die stemmen in m’n hoofd
Omdat te veel mensen denken dat ze grappig zijn
Omdat mensen niet genoeg hun verrekte bek houden
Omdat er geen pretparken bestaan voor pessimistische mensen
Omdat ik relatief succesvol ben in iets waar ik niet per se succesvol in wil zijn
Omdat je alle grappen al gehoord hebt en er niet om kan lachen
Omdat kinderen in Zuid-Soedan het veel erger hebben dan ik
Omdat je die reclames met suffe huisvaders en kattige, bitchy vrouwtjes beu bent
Omdat Donald Trump een kankerende zweer is op het perineum van de mensheid
Omdat honden stinken
Omdat ik geloofde in mededogen en kwetsbaarheid zonder meer
Omdat je rottende tanden niet verzekerd zijn tegen meteorieten en quantumfluctuaties
Omdat je niets hebt aan een gigantische fluit als je het wil maken in de letteren
Omdat je nooit de eerste mens op Mars zal worden
Omdat men zo wreed is voor elkaar
Omdat alle toiletten bezet zijn
Omdat de schuldigen nooit de straffen krijgen die ze verdienen
Omdat je de groeten krijgt van de Open Vld #extranetto #nieuwevrijheid
Omdat iedereen denkt dat je kinderen haat als je niet tegen gehuil kan van baby’s
Omdat je niet goed kan parkeren
Omdat de jaren ’60 kut waren en wie er nostalgisch naar is een gigantische debiel is
Omdat ‘gewone mensen’ niet bestaan
Omdat niemand gelooft dat ‘Feeling So Real’ van Moby plagiaat is van Will Tura
Omdat Hitler ook goeie dingen gedaan heeft
Omdat de gemiddelde Vlaming geen boeken leest buiten bagger van Aspe
Omdat Donald Muyle meer succes heeft dan jij
Omdat de meeste mannen niet begrijpen wat het is om vrouw te zijn
Omdat ik nog geloof in wat ik zeg en de wereld in de ban is van leugens
Omdat de kwaliteit van alles zo ontzettend laag ligt en een scheet op tv al nieuws is
Omdat wat had kunnen zijn nooit geworden is
Omdat we de liefde van onze huisdieren niet verdiend hebben
Omdat cultuurcritici rechtse zeiksnorren zijn met kale plekken en tere vingertjes
Omdat ik mezelf toch alleen maar pijn doe
Omdat panda’s niet willen neuken
Omdat je een legioen bent. Een bataljon. Een veelheid aan stemmen. Een atoompje in het universum.
Omdat je een loser bent

woensdag 18 oktober 2017

Canes Venatici

Op de maan Titan is de lucht zo dik
dat je de gele hemel in kan zwemmen
Op Venus regent het zwavelzuur
en klimt het kwik tot 500° Celsius
Onder de ijsmantel van Europa
drijven er misschien zelfs kiemen
We weten te weinig over hete gassen
of galactische hopen rode sterren
Maar de eerste man zal er telkens
in de ban staan van verwondering;
aan de eerste vrouw vraagt Houston:
"gaan we niet eens goed neuken"

zondag 8 oktober 2017

Stigmata

Onverkochte kranten rotten weg
en de televisie is gesmolten
we krijgen onze mond niet meer open
want die zit volgepropt met worst

De adverteerder zegt:
Het probleem is een droge huid
het probleem is vocht in huis
het probleem is haar waar het niet hoort
het probleem is een lening op lange termijn

De opinieerder zegt:
Het zijn de Millennials
het is een fixatie op anale seks
het is de boerkini van de linkse kerk
het is een gebrek aan manieren

De reageerder zegt:
het waren de Walen en wat is
er toch mis met man zijn
toon me toch je tieten
tien keer herhaald op alle sociale media

Et pour le flamands, la même chose,
al dezelfde verwondingen, al de
verwondering die is blijven hangen
in de prikkeldraad van een banale post
Al die zelfmoordcijfers die we verzwijgen
die files die ons verzwelgen
Die dingen waar je niets van kan vinden
die waarheden die altijd weer verzinken

zaterdag 30 september 2017

Зима / Zina

De hitte laait nog na
maar de wind pikt al op
met palliatieve buien
ik rij cirkels op de ring

het destillaat daalt traag
vult sneller de maag
dan dat het hoofd maalt
en kraakt als een reuzenrad

de takken zitten los,
de tanden zijn gevijld
en ik zit vroom te wachten
tot de winter komt

woensdag 30 augustus 2017

Stroomdood

Een spookschemer daalt neer als vallend blad
en het is stil tussen de ribben,
achter de wervels brandt de kachel laag,
die kooi van elke gedachte van 's ochtends tot 's avonds laat.

Ben ik nu doof of is de wereld dood,
een kerkhof vol met blinde muren
waar zelfs de ter aarde bestelden zich geen raad weten,
vergeten zijn wat de waarde is van rust.

Later zal men vast wel een mening vormen, binnen
50 jaar ben ik ergens binnen als dement antiek
en weet mijn gebit niet meer tot welke goden ik ooit bad,
of dat ik enkel maar stroom en inkt had

zaterdag 19 augustus 2017

Echolocatie

We liggen elk verpakt in onze dromen
en rijden roerloos door het donker
Jij tegen mij, mijn wit tegen je goud
en jouw rug in de kom van mijn lichaam

Dit is schoonheid in monochroom:
twee reizigers in het onzekere
Zeven jaar waren we niet echt zoekend
maar we waren wel zoek. Nu, zoet.

Langzaam koelen we af, onze gezichten
verdonkeremaand door regenwolken.
En traag zijn onze polsslagen
gedaald naar dezelfde frequentie.

Ergens graveert men dit moment
in bronzen platen, voor in de kamers
waar we samen hebben gewandeld.
Alle metronomen staan nu stil.

maandag 7 augustus 2017

J.B. et al

Ergens slaat een motor af
in de verte roept een kleine
en sinister zoemt er een machine

Het waaklicht gaat aan en ik,
ik heb goed gegeten. Ik lig
in de zetel te boek, breed
en warm van de gedachten

Muziek is maar op afstand
het is de haard binnenin
het gestage knetteren
van liederlijke letters,
steeds maar draaiend
in hun mooiste curves

woensdag 19 juli 2017

Seringen

de traagste tijd die bestaat, die kent geen grenzen
die kent geen namen, en ook geen ambitie.
de traagste tijd is mijn God, mijn Olympus
verscholen in de laatste embers en in de eerste zon.

hier is de gedachte maar de theorie van zichzelf
en is de stem geen ventiel maar een instrument.
hier bloeien de bloesems van ritme en van schaduw
om zich te onttrekken aan een meedogenloos lawaai.

de traagste tijd is een kosmische kat die eeuwig spint.
de laatste seconde die ons dichter trekt is
een ijsblokje dat net wegsmelt in een glas cola,
een seconde die voorbij-ijlt op het tempo van een jaar

dinsdag 4 juli 2017

Maar Alkmaar

je zegt dan zoiets onbestemds en bots
nog achterin de mond. een verwensing.
de spraakkunst wordt er niet mooier van.
ja maar ik ben toch niet gek
terwijl de waanzin je in de ogen staat
en het water tot aan je vlezige lippen.
de haarfracturen worden talrijker
en breiden zich uit in de huizen,
over de trottoirs en het gele email
van onze slecht gepoetste spreekbuizen.

pauze.

je zegt weer kijk, kijk, ik leg het uit
op een bierviltje dat de nacht niet haalt.
op een mica tafeltje,
gedoemd tot een vies soort vergetelheid
en dan dat speeksel ook nog er nog bij.
de aarde op haar platst is een veelheid
aan benevelde banaliteit.
ik zwijg en jij zwijgt nu eindelijk ook,
drinkt dan, slikt. en ik denk aan
jouw doodskist en wat daar nog jaren
in nagist.

zondag 25 juni 2017

Flint / Vex

de lucht ligt in lagen
als een revelatie
er wordt niets beloofd
dat niet complex is

de vlam staat niet stil
maar is onzichtbaar
als stralenkrans om de handen,
lekkend uit de longen

het proeft hier naar potgrond
en stof van dagen
dat over tafels waait
en tekens zet in steen

de zee is een woestijn,
een blauwe meditatie
men dregt de toekomst
en drenkt er gedachten

zaterdag 3 juni 2017

Rauw

Rot staan de tanden en onder de nagels
kruipt al het vuil dat zich verzamelde
in ondiscrete eenheden. De nacht jeukt
aan m'n tong en blijft plakken
ergens in de zwarte longzakken.
Het bewustzijn drijft rond
in de verte, in de vaart. De taal
draait cirkels, draalt om het veel
te luide kloppen van het bloed.
Lang heb ik gewacht onder lantaarns
en de rode lichten van de slaapstand.
Nu verzamelen zich insecten aan vensters
en brengen zij bezoek aan eenzamen
die de tekens kennen van de toekomst:
een bot dat breekt onder een laars,
de harige adem van dieren met bleke ogen
die leven onder de grond. Marmer
is gemaakt om ooit te barsten,
en de borst om zich te vullen met teer,
om een leegte goed te maken die
nooit helemaal kan genezen. Niet
in een helende slaap, niet in het vuil
van dat sluipt tussen de scheuren
in het macadam. Morgen wordt m'n
schedel leeg geschept en stellen ze
m'n onderkaak tentoon in de bazaar.
Als je wrijft over het ivoor, mag
je een wens maken die nooit uitkomt.

woensdag 17 mei 2017

Isnis

I

de nieuwe taal is me niet bekend,
men heeft zich schriftelijk niet aan mij gericht
dus sta ik in een tuin vol kaas, met de voeten in de aarde
waar ik ooit een dode kerstboom probeerde terug tot leven te pissen.

ik zou het kunnen hebben over een onbestaande generatie tussen X
en Y, de stoelen waar ik tussen hang als kauwgom, verstold als snot
in de bladzijden van Pernath tot Kouwenaar, in de kreukelzones
van de auto van Snoek en het autisme van Verhelst.
maar genoeg met de namedropping.

jarenlang streed ik met vaste hand tegen het enjambement
nu moet ik vragen of je m'n boek terug komt brengen
terwijl ik m'n broek terug aantrek in de slaapzaal waar ik niet vaak ben

II

de nieuwe taal zit me niet gepast
te strak om de buik, te los om de armen.
het is vast de schuld van de socialisten

in de spiegel zien we altijd spijtoptanten
van ingecasht geld dat ons niet toekwam.

III

ik kom uit het bronzen tijdperk
in staal kan ik enkel staren alsof het een bevroren vlam is
en mijn tanden zijn te klein voor mijn hoofd
dat ik niet wil zien spreken
of me zien achtervolgen op sociale media

uit een papierversnipperaar is alles de meest ranzige confetti,
een feest van fecale steraanbiedingen
            probeer nu onze palliatieve zorg
            krijg diarree voor het hele gezin
            onderhou uw tuin door er uzelf in te begraven
in bunkers zitten vieze oude mannen
toch onze ondergang al in detail te plannen.

IV

de nieuwe taal is een drama

ik grijp naar takken uit het moeras van monden
en meningen die schreeuwen als demonisch fruit.
en dan lig ik in het riet verscholen
het jachtseizoen is hier altijd open.

ik denk aan het verschaalde verleden
dat lijkt nu zo veel leuker
omdat ik nog niet wist dat ik
het niet zou halen

V

de nieuwe taal koppelt Klemperer aan Klein
laat technocraten en fascisten over
aan hun paleisrevolutie
zoals men zegt, de aandeelhouder wint

het Planbureau deelt ons in volgens frenologische methodes
en alleen al voor al die woorden
verdienen we een klap vooor de kop
tot we enkel nog blijmoedig lachen als in een belegen mop.

VI

de nieuwe taal past in 140 karakters en een dickpic
bespaar me je verhalen maar
bespaar me je rechtvaardiging, je weet hoe het hier is

VII

ik denk terug aan de vingers van autostradelichten
en hoe die in haar haar iets leken te betekenen.

maar niemand die zorg leek te dragen voor m'n dromen

ik joeg m'n spoken voor me uit in regen en mist
en over onbegrensde linten van wit

is dit nu later
als je dood bent
een stalen pil voor de geest
een nieuwe taal voor machines en algoritmes

zondag 30 april 2017

BXL revisited

Dit eiland is een mooie wonde,
een verhaal waar personages elkaar niet verstaan
en mooie mensen toonloos in bedden liggen
lusteloos kijkend op hun telefoon

Ik laaf me aan de chaos, het contrast,
de schapenslager naast de christendemocraat,
de tunnels waar vliegen blijven kleven
aan de rupsbanden van broodheren

Dit eiland is hopeloos, grijs in duizend tinten
met gesluierde banken en zieke kanalen.

Maar vriendschap is er gratis
verloren kinderen vinden er hun basiliek
in lange glazen. En ik steel er de hartslag,
de frequentie van één miljoen talen.

Enkel als ware vreemdeling,
met herinnering als verkaveling in
een koffer vol verlangen
kom ik weer nader als echte vriend.

Ik spreek geen Frans of Farsi
geen dit of dat. Maar m'n ruwheid is oprecht.
En m'n streling slechts gefluister
in een dialect dat niemand kent

maandag 10 april 2017

Aspiratie

Ik brand
het allerheetst aan
de inkepingen van het verleden
En in alle talen ben ik ziek

Achter plexiglas staan
de taferelen van toen
de fouten van onvergeven zondagen
kraakhelder als maanlicht

Ik brand
weg in deze ruimte,
tot ik zelfs geen vlek
meer kan zijn op de vloer

Tot het blazen van de adem
me weer samenstelt
tot één stuk metaal
glanzend als zilver,
zachter dan zeezand.

maandag 13 maart 2017

Ignoscenti

je wil het niet geweten hebben
wat die kolonisten doen tussen je ribben
en wie gestorven is in zijn slaap
maar nog voelde hoe alles uitviel

je kijkt naar die ballon tegen het plafond
een rood vraagteken op grijs beton
en je kent te antwoorden niet, niet
waarom brood weer duurder is
en waarom boeken niet meer blijven plakken

je gaat langs de overkapte beken
en voelt enkel nog een oude pijn,
de lijkgeur van verkeerde liefde
die zelfs geen zerk gekregen heeft

je staat stil en slaat je ogen neer
je staat stil terwijl de wereld trilt

je hoopt op een samenvatting en koopt
dan maar de krant.
verder dan de strips kom je niet meer
zelfs het kruiswoordraadsel geeft niet thuis.

maandag 27 februari 2017

Stijgend vocht

vermoeid vleit de rivier
zich neer in zijn bedding
onder een pleisterhemel,
zonder zon - vluchten
in de lucht kan niet meer

kil water sijpelt binnen
in onze gezwollen gewrichten
en de harlekijnen heeft
men netjes opgeknoopt.
het hoofd weet zich geen raad.

laag leggen de takken
hun vingers in gebarsten aarde.
onheilstijdingen overspoelen
ons: "de dijken zijn gebroken"
maar
laten we dan samen drinken

zondag 12 februari 2017

Quid timeas?

Wees mijn getuigen als het ochtend wordt
over de zalen waar we dansten in het donker
de half-gehoorde verhalen
de passen in het duister en het drinken
en drinken

Zeiden ze niet steeds dat we nergens
zouden komen - dat we nergens
voor deugden, met onze eeuwige jeugd?

Wees mijn bondgenoten als oude mannen
kinderen zijn met kernwapens
mijn schilden en vrienden, mijn
schaduwrijke plaatsen onder lantaarns
van liefde

Laten we in bed blijven liggen
alsof we wachten op een zondag die nooit komt.

dinsdag 7 februari 2017

Siena

bij mij past geen orthodoxie.
ik ben een man van fuck
en tranen
en het verbeten lachen
met dingen die soms stuk gaan.

en sommige dagen drink ik
me een allitererend ongeluk

en soms schilder ik in sfumato
de mooiste tinten koffie
bij elkaar omdat ik denk
aan je iris als Siena
als katholiek zonder kerk

vrijdag 3 februari 2017

Vide supra

Als zon en maan verdwenen zijn
dan spoken dromen langs gebroken
beton -
de muren die nooit huizen werden
de beelden die geen armen hadden

Een plaat blijft haperen
zelfs het stappen stottert

Dakloos is het naamloze leed
het roemloze verdriet dat zwijgt
en in bomen van zilver
de gruwel ziet van het groen

woensdag 1 februari 2017

Bathyscaaf

in vreemde zeeën is zwemmen
hijgen, hopen vooruit te komen
het is zeilen op de stormwind
vastgebonden aan de mast

het zout likt altijd weer
aan oude wonden bij springtij
maar dageraad is steeds
een bevroren zekerheid

de isoglossen en isobaren
worden één voor één bekend,
ik zoek mijn nieuwe baaien
langs mysterieuze boeien

maandag 16 januari 2017

Dit is mijn bloed

ik geloof in woorden -
maar daden zijn realia
die dan geduid worden
met nog meer woorden
en toch
kan ik niet zwijgen
ik wil niet zwijgen
niet met het bloed nog in ons
niet tussen de tijgers
en leeuwen en beren
en tegenwijzerszin de tijd

onze wil is niet te breken
en ik ben onverdeeld
hongerig, maar levend op hoop,
angstig, maar vrees nooit de dood.

woensdag 4 januari 2017

Veii

De vlammen laaien hoog, maar ik zwijg
Ik denk, blijf gewoon bij mij
en niemand hoeft te weten wat ik voel.
Mijn bedoelingen zijn goed maar
mijn gewrichten zijn bezwaard
door donker marmer, en gestold in tijd.

Ooit moet ik mooi geweest zijn,
minder beschadigd, met beter tandvlees.
Maar wat rest nog buiten warmte
en de tederheid van een rokersadem
die zijn wijsheden inslikt, beducht
op al te grote nuchterheid

Laat me je kapel zijn, het hellend vlak
waarop je terugvalt als het avond wordt.
Laten we samen zoek raken in het woud
en klimmen over muren van hout

zondag 1 januari 2017

Op eigen risico

de dagen hakken ons aan spaanders
de zachtste delen eerst
zelfs het woord weemoed
ligt gekwetst in het hooi

wij waren niet op maat gemaakt
voor de wet van het kapitaal
of de slecht gespelde moraal
van het krantencommentariaat

dat wil ik al zo lang zeggen
maar wat baat het schreeuwen
terwijl rondom ons scherven
en splinters uit vensters blazen

het ergste zijn de blinde muren,
de barnumborden vol met leugens
en dan de bekende apathie -
die maakt me staatsgevaarlijk