Liminale kamers

de weg weet niet dat hij weg is, de gang meandert in hoeken
alle stoelen zijn gericht naar een lege muur
en de vloeren hebben groeven voor sporen die nooit gaan komen

je hoort hier niets buiten je eigen geluiden en de vermoeide vibraties
tussen realiteiten die wel nog altijd functioneel zijn -
terwijl deze basaltrug stilaan in beide richtingen blijft uitbreiden

op de duur weet je ook niet meer wat je niet bent en waar het gebeurt
alsof elke dag een nutteloze nageboorte is
- taxonomen kunnen er enkel maar vraagtekens bij plaatsen

er hangt een kraaknette, analoge klok zonder wijzers en zonder cijfers
je staat met elk been in weer een ander jaar -
tijden die niets vragen, maar tiranniek zijn in nietszeggendheid 

Eisenbahn

De hemel adert bijna glansloos boven
de vrachttreinen die nachttreinen worden
bezeten van een ijzeren razernij
Met het vallen van zwak daglicht
sublimeren de stalen wolken tot dampen
en verblinden de lampen de passanten.
Geen gids die hier de weg nog vindt,
maar dat was dan ook nooit de bedoeling.
Een armada aan breekbare gedachten
houdt zich schuil waar zij ook kan,
drijft als spooknevel over het kille gras.