Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

donderdag 20 februari 2014

Kanalen

het raderwerk is delicaat in de details
maar stemt tot wanhoop en woede
voor zo veel breekbaarheid

wat ik ben is achtergebleven
in het decor van kruimeltijd,
wat ik ben is wat het is,
waar woorden terugwijken
in plooien van geluidloosheid

ik beweeg als een beest
met het masker van de medicijnman
om de waan te bezweren
die zieken terug gezond maakt

ik was de verhoopte zoon
de dood het meest nabij -
met barsten in het gezicht
en de oogleden half-open

woensdag 12 februari 2014

Atomair

Handen golven als tijgers
door zeeën van geluid
op golfbrekers van dagen.

Tussen ons op tafel
de theremin van woorden
waar wij de wensen mee weven

Wij zijn meer dan ons -
in onze vele schaduwen
luwen voortdurend de verhalen

En tijd is beweging van mens tot mens
een remedie tegen winters,
maar de atomen van fantoompijn

donderdag 6 februari 2014

Polaris

Ik ben opgestuwd uit de stromen van de tijdloosheid,
en heb steeds trouw de Poolster gevolgd van noord
naar noord in vlinderslag.

Soms was ik brak van te veel willen, niets meer
dan wrakhout in water zonder schijnsel of schelp
en vaak na de paring at ik al naargelang
m'n partner op of zij mij, want altijd was er meer
Er leek meer - steeds meer sterren onder de schedel
van de koningszwarte hemel. Dat was een hoofdstuk van honger.

Nu ben ik terug naar boven gekomen, niet aangespoeld,
maar varend als je niets ontziende tuimelaar,
baggeraar, vlag gehesen naar de Poolster,
van noord naar noord, huiswaarts tuimelend
langs alle meridianen