Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

maandag 12 februari 2024

Dehnung

De dagen zijn grijzer dan de zee zelf
Nu eens een lichtschacht, dan weer
slagregen. Als in een miniatuur kan ik
mezelf elke minuut zien stilstaan
of waken, of werken, of dingen voelen
die we geen namen meer mogen geven.
Alleen slapen, dat maken de baren
niet mogelijk, als waren het misthoorns,
als waren het vloedlichten vol woede. 

maandag 29 januari 2024

Zilverzijde

Open een scherm: tips en tricks op TikTok
inspiratie van Instagram over je beste kant belichten,
je trauma's genezen (tegen een prijs)
je wereldbeeld te verbreden (ga op reis)
je te wapenen tegen woke (stem op mij)
 
Over onrecht: technisch gesproken gebeurt er geen genocide
tenzij in onze straat, waar de staat erop staat
een schamel dak te schapen voor wie niets heeft

Ogen open: we kijken in een hemel van beton
Aan de togen: het is toch waar zeker
Worden we dan niet gewoon belogen? O ja
Constant

vrijdag 15 december 2023

IJzerbuiger

het einde is niet langer open
aan alle kanten doemen grenzen op
ik probeer het zonder nostalgie
ik probeer het door de regen
ik probeer het onder zwart water

ik heb ijzer gebogen met beide handen, ja
in voor altijd verkeerde vormen
in ovens die steeds raasden
in zichzelf consumerende vuren 

maandag 11 december 2023

11 december

er ligt een witte kerstbal gekwetst op de vloer
lichten gaan aan en uit terwijl we werken van thuis 
uit. de wereldvrede komt niet meer vandaag want
de zon hangt te laag, de regen kleeft als schimmel
tegen de vensters. de rommel maakt het zich gezellig.

ik pak cadeaus in en ik doe dat slecht, het is
zoals gewoonlijk een totale slachtpartij van
glinsterend papier en de allerbeste intenties.
de kat tikt tegen de kerstbal, die tegen zijn zin toch
besluit om door het huis te rollen. 

donderdag 26 oktober 2023

Innering

Wij liggen in elkaar gedraaid als yin en
yang in een verstelde zetel onder een deken
ongebonden door alle talen buiten de aan
raking van goud op zilver en zwart op wit.

Wij hebben maar enkele uren om herinneringen te maken
maar zijn niet gehaast

Wij proberen elkaars geluiden uit alsof,
alsof Babylonië maar iets was om te lachen
Slechts een blik is nodig voor het begrip,
de klik, tot de rook onze vacht omwentelt
en zij de nacht in gaat. Ik, ik draai me terug 
in het deken, wit op wit, zwart in zwart, 
met gedachten van houtskool. 

zondag 8 oktober 2023

Stygisch blauw

Spaarzaam glij ik onder de straatverlichting door
licht als licht op een avond in oktober
maar de kronen van de bomen zijn nog niet verloren
en ook de wind maakt zich niet kenbaar
langs de huizen noch in een hemel van Stygisch blauw
Buiten zitten nog mensen op terras, binnen zitten 
gezinnen achter de verlichte vensters van hun nieuwbouw
Zelfs auto's lijken geweldlozer dan ooit en
ik voltooi geluidloos mijn ronde tot ik thuis kom 

vrijdag 1 september 2023

Encore

de coda van het universum is een absurde stilte
van centiljoenen jaren duisternis en kilte
dit is vergetelheid voorbij vergetelheid

de kleinste eindes zijn de pijnlijkste in hun eerlijkheid -
een weerloos dier dat alleen sterft op de pechstrook
een bloem die valt, een grijsaard in een grijze gang
een boot vol vluchtelingen, al dood nog voor de dood

mogen we dan geen vuist meer maken?
kunnen atomen dan niet werkelijk een ster baren?
moeten we niet ten laatsten male grootsheid eisen?

zoals superkritische vloeistof snuiven door een rietje
of een taart bakken met een spijkerbom omdat het kon,
een clown die beestjes buigt uit ballonnen en ze dan
laat ontploffen als de Krakatoa, Akrotiri, Yellowstone