Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

vrijdag 20 december 2013

Sainte-Cathérine

Ik heb dingen gezien en sporen gevolgd
een vrouw die in tranen met cadeaus de cadans van de trap afdaalt
en een dansende Congolese in de kou ik zag
een man met lamheid afzien
een gezicht als halve wijnvlek
en een boogvlek van bloed op het uitgespat perron

Ik heb het heilig land der vaderen met drank in kaart gebracht
boven mijn krachten
en de krakers gezien die de panden ontbrekend in hun mond gebroken hadden
Ik heb gevoeld wat de blik is van een slanke roofvogel en ben opgeschrikt
door de ruwte van stenen stations in De Brouckère
waar ogen rond als knopen geleerd hadden om niet meer te zien

Ik heb gezegend ik weet niet wat
en ben als nevel door diepe stegen afgedaald
om de verhalen niet te vergeten van zij die nog leven
wonen onder de boomgaard van de dode nacht
als verspild fruit
als vruchteloze vechters
tegen cijfers en conclusies in keurige rapporten

maandag 16 december 2013

Очарование

's ochtends kom ik niet tot woorden,
maar wil ik nog eenmaal stil ontsnappen
in het laatste restje nacht
waar we altijd al raadselachtige dieren waren
in de donkerblauwe steppes van de droom.

die kamer moet ik nu verlaten maar
ik heb zwijgend een toverspreuk gesproken,
een ring van rook,
een wolk van teder kunstlicht
die in slow motion langs je lichaam rolt.

en tegen dat de zon weer deemstert
bloeit woordeloos die stofmantel
weer helder als een sterrenbeeld -
als een gezamenlijk ademen
van geliefden rug aan rug.

dinsdag 3 december 2013

Nerven

nauwkeurig tracht ik een brief te schrijven,
een exemplaar van ongeziene pracht over alles
wat waar is en bewaard moet worden, maar
sorry de zinnen zijn zoek geraakt.

ik brand tabak voor de geesten.

aangezien de lijnen niet parallel lopen,
en ik enkel de spraakkunst van vuurwater ken,
dan maar een schildering met vingers:

soms ben ik losse ledematen, gebogen
langs wegen en banen met de wind van
weerstand en men zegt,
men zegt dan dat ik gek ben; echter
ik ben hooguit wat verloren
in de valleien van het denken -
een vallend blad dat jaagt op z'n eigen schaduw.

en je laat me jagen.
meer vragen kan ik niet dan te zijn
wie je altijd bent geweest zonder cliché
m'n lief. dus neem dit aan
als de bomen kaal staan en de wind
weer keert, vergeet ik niet de warmte
van je bloed of het ritme van je slaap;
ik zal naast je zijn, ook al
ben ik scherven. en ik zal weer opstaan
om traag ons spreken te verstaan.