Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

woensdag 24 juni 2015

Perish the thought

Er kleeft geronnen bloed
aan de muur van het toilet
misschien van een dood insect
of een zieke collega.

God weet dat deze dingen
soms zomaar gebeuren, en
dat niemand ze zich nadien
nog herinnert. Behalve

ik, die na mijn leven
terug zal keren tot
de toestand voor mijn dood.
En geronnen bloed mijn deel wordt.

maandag 22 juni 2015

De magische ring

Als gesmeed in de kern van een ster
Als ring van water en ring van vuur
Het omgeeft ons, het stof en het licht
dat we zelf het leven ingeblazen hebben.

Dingen ontsnappen voortdurend aan woorden
als het stuiteren van straling:
slechts zichtbaar aan de sikkel
van de waarneming, een zachte suggestie
van de sterkste kracht.

dinsdag 2 juni 2015

De Grote Mandrenke

Ravenspurn

Het begint altijd met regen
met aanvang noch begin
In het holst van de nacht,
als de bleke koning droomt.

Een naamloos gevaarte
nadert uit de verte
maar onheil blijft
nooit lang op afstand

Kerken breken in elkaar,
koepels storten neer.

Dunwich

In hoog water is haar
slechts zeewier
Huizen worden wrakhout,
havens worden slik.

De bleke koning heeft beslist
mensen te wekken
Man en dier verdrinken
en inkt vloeit weg.

Waanzin komt naar boven
en schildert alles zwart en blauw en wit.

Südfall

Dit is het haatgetij,
het einde van verstand
Hier regeert de woede
volledig soeverein

Woorden worden klanken,
schuim kopt op de bekken
De kraken komt naar boven.
Een sediment van teer
kleeft aan vingers en aan voeten

De anderen zijn weerloos
uit hun bed gelicht
en in hun graf gelegd

Een winkelraam versplintert
Radio Mille Collines staat aan
King herbeleeft zijn eigen dood
et in Gethsemane ego

Niedam

Een quantum-evenement in de geest
als de horror die vandaag typeert

Nog leeft de bleke koning
op celniveau, dreigend
met zijn witte filamenten
om zich meester te maken
van het ontmaken van de sponde

De nachtmerries krijgen de vorm
van kwaadwillig vlees

Rungholt

Mijn visioenen van de dood en ik:
ik verlangde mezelf te straffen
gesel Gods, gezel
van het eerste uur

Dit had niet
duurzamer moeten zijn dan brons
noch machtigen doen wanhopen
Dit had enkel groter
gemogen dan ikzelf:
wat meer van steen
en wat minder honger