Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. De weg een beetje kwijt? Deze link brengt je terug naar de homepage van 'Onklare taal'.

Overigens kan je hier gratis mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019) en 'Indiscrete wiskunde' (2021). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. In 2020 verscheen mijn debuutroman 'Fragmentariërs'. In 2023 bracht ik de opvolger 'Constellatie' uit.

maandag 28 november 2011

Retractie

Elke rode baksteen wordt benoemd,
elke stap wordt teruggezet in kalk
Een nieuwe nacht meert zich aan tegen de daken
en ernstige meisjes maken zich klaar

Elke gedachte is een kanteling, elke
naam een stempelring, elke stem
een rimpeling langs vier muren

Buiten is het diep herfst; met
sobere ernst stappen we over plassen
en praten we terwijl ik blijf
tellen van stenen en struiken,
ontlichte ramen en flessen
die we alleen deze nacht nog
zinloos kunnen bezielen

zondag 13 november 2011

Union Match

het orakel van Oostakker, delirisch
door zwavel en geroosterd grind, vertelde me
over de bomen in mijn longen
en het breekijzer in mijn bek

Wij beleefden samen het verdampen
van ambitie en een opstand van armen
dat de kabels knapten en
de kankertaal niet meer volstond

ten noorden: ovens en hun meesters
ten zuiden: kasseien en hun eters

één lucifer liet ik achter,
voor wie onmachtig met woorden
mij tot Nero zal kronen

maandag 7 november 2011

Dharma

Onrust is eeuwig voor idioten
het tekeergaan van gebrek
aan betere definities

Niets zo wreed als het eigen zelf

Het ergste: er is een oplossing
en die is steeds voor de zoute morgen
- een asymptoot van zelfontkenning

woensdag 2 november 2011

Leeds

Twee dronken dokters gaan elkaar te lijf uit liefde
in een blakende stad van vetzucht en baksteen
Onstilbare honger onderlijnt de één z’n tasten,
de ander drinkt diep de ascese

De waarheid moet ergens worden,
voortdurend veranderend
in een malend middelpunt
Het is een schervengericht van glazen talen