Helicon

Ik heb alle talen het zwijgen opgelegd om mijn herinneringen te verkleinen
tot ze kunnen verdwijnen als een pixel in de prullenbak
Ik heb een geheimschrift uitgevonden en heruitgevonden om waarheid
te schiften door een zelfgemaakte zeef - en het helpt niet
Als een treurige nar in trainingsbroek zit ik in de zetel
als een voedselpakket gedropt in de woestijn, als wijn verdroogd
ergens op een plank.
Ik heb de hemellichamen allemaal benoemd en kon toch niet slapen
Stipt op tijd ben ik overal verschenen bij niemand in het bijzonder
Echo's van brein tot bot en van huid tot haar blijven reiken
naar een conclusie die nooit meer komt, een soort algoritme
weer zelfs het internet geen blijf mee weet.
Mijn middagdromen zijn steeds doorrookt, doordrongen van zomers
zonder jou: het brons dat eens m'n borst deed smelten.