Wees mijn getuigen als het ochtend wordt
over de zalen waar we dansten in het donker
de half-gehoorde verhalen
de passen in het duister en het drinken
en drinken
Zeiden ze niet steeds dat we nergens
zouden komen - dat we nergens
voor deugden, met onze eeuwige jeugd?
Wees mijn bondgenoten als oude mannen
kinderen zijn met kernwapens
mijn schilden en vrienden, mijn
schaduwrijke plaatsen onder lantaarns
van liefde
Laten we in bed blijven liggen
alsof we wachten op een zondag die nooit komt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten