Ik brand
het allerheetst aan
de inkepingen van het verleden
En in alle talen ben ik ziek
Achter plexiglas staan
de taferelen van toen
de fouten van onvergeven zondagen
kraakhelder als maanlicht
Ik brand
weg in deze ruimte,
tot ik zelfs geen vlek
meer kan zijn op de vloer
Tot het blazen van de adem
me weer samenstelt
tot één stuk metaal
glanzend als zilver,
zachter dan zeezand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten