Anima maxima

de dromen regenen langzaam uit m'n hoofd
van chiastische liften in overvolle torens
avonden vol massa's aan de waterkant
tollend in feesten, kolkend in geweld -

en ik als hoeder van mijn broeders,
zoeker naar vlinderende geliefden die
me altijd lijken te ontsnappen in cafés
en bars en zetels en dreigende dansers

in mijn nuchterste dromen ben ik dronken
bewoon ik bouwvallen met valdeuren
en slaap ik altijd naakt. 

nu drink ik water
om mijn escheriaanse schaduwen te verliezen.
vogels volgen me in duikvlucht terwijl
de innerlijke sluizen weer langzaam
dicht gaan. maar altijd wachten de walkuren

Celdeling

thans regent het weer stront
van bedenkelijke kwaliteit
maar wat kan je eraan doen
buiten je krankzinnig schreeuwen
tot je jezelf kloneert
tot de gepixelde pornoversie
van een nachtmerrie die eeuwig duurt

dus ik blijf in mijn kop
want het kan altijd erger

op straat spelen verdachte kinderen
zij wisselen pokémonkaarten en knikkers
voor zilverpapier
men zegt dat dat 5G-stralen weert
van Bill Gates en geomagnetisme

ik wil iemand ziek maken
dat heeft het virus graag, maar
daar in dat kleine bordeel aan de haven
ga ik nog ambachtelijk naar de hoeren

ons bruto marginaal product groeit aan

een congalijn met slappe dansers
en hun slappe sap
en hun slappe ballen

het niveau moet omhoog
terwijl we wegzinken in ellende
we moeten dapper vooruit zwemmen
door ons eigen speeksel
en ons angstzweet -
fris ruikt het hier al lang niet meer
onze wolken zijn bruin geworden
onze rivieren zitten vol rot vlees

ik steek een sigaret op
en vraag me af van welke tak
mijn buren het beste zouden bengelen
op de ritmes van hun hoempapamuziek

Маяко́вский

ik zou graag de lucht drukken
uit de kleine borstkasjes van frêle lulletjes
die zich met teksten en texturen in de hedendaagse canon hebben gewurmd
met een stijlfiguur, een stijve, een knieval voor een leider

ik haat jullie - de lullen, de lulkoek die jullie verkopen
de gewichtloze regels zonder gezicht
de feel-good shit die jullie gebruiken om enkel jullie lul
te dippen in goedgelovige kutten,
of cynische kutten te zijn voor virtuele lullen

denk maar niet dat ik dat niet doorheb

ironisch nihilisme is nog altijd nihilisme
ironisch fascisme is nog altijd fascisme
verschiet ook maar iemand
dat Hitler zelf een afgewezen artiest was

poëzie zonder politiek is een positie van onnozelheid
praten zonder haken is net zo dol als een wedstrijd winnen

en o ja - je kan kwaken over mijn frustraties
maar geen mens kan zeggen dat ik het niet goed meen