Genesis

in de aanvang is de adem
de adem is de aanvang,
het verschil tussen steen en leven
graniet en liefde

groot is bloed dat vaten vult
en de strot beweegt tot spreken
maar hoesten is ons deel

wij weten het altijd beter
wij weten helemaal van niets
op het einde verven de wijsvingers
rozen op roodgevlekte halzen

Grieks vuur

ik kom uit een verkaveld land
waar geschiedenis dun gezaaid is
en de middenstand glanzend dik

sommigen zouden het benijden,
die parochie zonder goden,
vervuld van tomeloze vrede

maar niet ik, niet de ongeschikten
die de dampen snuiven
van caldera's vol van brand

mijn echte thuis is onbestaand
een boek in permanente ombouw,
een rij getallen zonder einde

Neon zon

fluwelen schaduwen wervelen
staand op de tippen van de tenen
in laserlicht,
als work in progress,
als work in motion, als mantra
tegen het metrum van de pijn.

dit is het luidste leven,
onvolmaakt bewegend en zwetend,
maar kerend in koorzangen.

wij zijn waarlijk de kinderen
van titanen.