Adaptatie

het filmscript opent aan de balie hoe
hoe kan ik u helpen
ik ben gewond
was het een auto-ongeval
auto-asfyxiatie?
kan u dat herhalen, herladen
man is z'n eigen marionet, hij kan
niet zichzelf uit een moeras sleuren
maar vindt altijd wel een tak
om aan te hangen als curieus fruit;
feit -
bij de dood verliest men zaad

tweede akte, het bureau
we're all in this together
we boeken hartige resultaten
in het centrum van de dag, iets, ergens
inmiddels vervliegt als pollen.
dat moeten wel witte bloedcellen zijn
schreeuw wat in m'n oor:
turnover of the dead
margins of a life not lived
language shapes nothing but shit en ik
ben de opgerookte sigaar in de regen
futureproof your prejudice,
bel ons nog vandaag

derde deel,
I danced with the Triffidils and all I got
was a dumb ironic t-shirt
de wereld is met blindheid geslagen
we maken gewag van een processie van wagens,
een defilé van fileleed, mens wat ben je
het allerlelijkste van de taal van Vondel:
zeuven schellen zeemvel, heus
kreeg ik maar een handjob van een Indische godin
geen mens die het zou geloven, doof
want er is niks dat moet beluisterd worden, ruis,
plankton aller golflengtes, ook wel krill
klittenband
vlug, vernauw de ontvanger, adem rustig, knars de tanden
rij als een dolleman

vierde bedrijf, entre les murs
nous sommes tous des nuls
man komt op voor kleinere man en
ranselt thuis zijn vrouw af (lachband,
klaphand) maar ja
It don't mean a thing if you ain't got that sting
grappig om al de verkeerde redenen en zo, zo,
belanden we in bed,
gedekt, opgemaakt
als tafel met plastic bestek,
doen we de deling

narratologisch gezien vierde vijfde
langzaamaan het einde, kiezen we een fade-out,
het kleinste strijkkwartet ter wereld of
wordt het toch een
cumshot.
wij vroegen aan duizend Vlamingen
waarom huilt u zichzelf in slaap

74 mensen vinden dit leuk

Exits / Exist

zevenduizend treden worden bestegen
en nog volgen er trappen en hallen

de muren hangen zwaar, hier,
als grijze wolken van spijt, en
de deuren zijn 's nachts nog
uit hun hengsels gelicht

dit leek ooit een vakantie-oord
maar de foto's waren mooier -
ik kan me nog niet neerleggen
noch weerkeren naar beneden

(is het ok als nooit gezegd wordt
wat het betekent, dat wat geplaatst wordt
buiten de haakjes?)

mg

zie je als ik de stemmen binnenin
niet meer wil vinden, dan drink ik
hard en ken ik geen genade.

het zit zo dat ik zit, bezwaard,
met de grove handen in de schoot,
ingekeerd in cirkels van stilte.

voorwaar, elk geneesmiddel is gif,
elke oogopslag is een boodschap
in een fles, een aanslag op de tong

Cyprus

het is kunst om te kunnen ademen
zonder oordelen, te zien
aan anderen wat aan ons ontbreekt.

we zijn allen figuurlijk gesproken,
gezeten rond diepe tafels, waar
wie zoekt, onscherp spreekt.

het is kunst, niet zijn evenknie
te laten verrijzen in waterspiegels,
maar de contouren te laten vervloeien

-

de weken hebben me uitgespoeld, door elkaar gewaaid,
van zanderige pieken tot dalen van teer
maar ik heb gezwegen en gekeken, geluisterd en gezwoegd.
ik sprong over kliffen en kammen.

nu lig ik als een ster met vijf punten,
zonder nood aan uitleg, les noch lering -
alleen de kering van de wind, het zicht op eindeloos,
eindeloos

Concluderen we

ik brand op de reservetank
van m'n jeugdjaren,
vervloek het systeem van de dingen
die dwingen;
enge archiefkasten vol herinneringen
prullaria van haperende toekomsten.

al bijna 30 en wat ik geleerd heb,
weegt niet veel:

niks blijkt lastiger dan
geen kromme koorden te spannen
uit de meest oprechte gedachten;
en dat wat zacht is altijd
verglijdt in bange nachten.

Kruishoutem, 05:01am

een studie in beweging van gesloten lippen
en brede handen die rusten op een stuur.
vormen die om vijf uur 's ochtends verglijden in
velgen en vijf kilometer lintpoëzie

de velden van Vlaanderen zijn doorregend.
alleen arrogante dwalers wagen zich nog
over deze middenstrepen.

het is een schildering van de spookuren,
soms in hallen van tandeloos theater,
soms in vervallen achterhuizen. en toch
blijven en blijven de beperkte waarnemingen
milde giften geven

Melan

een kleed met zwarte veren spreidt zich uit
over de zomernacht.
de schok wordt gedempt met lage tonen,
in traphallen en op voetpaden

we kunnen niet meer nader komen dan dit
zonder medicijnen te gebruiken
en te drijven in een poel van dorst.

alle armen wijzen in de verkeerde richting
de uren ontsporen zonder genade

Cydonia

De keien liggen naakt in kil licht,
in patronen van bevroren verwondering

- Er is bezoek

Hij beweegt, draait
een plaatje op de wind
als een schommelstoel op wielen

Droge stemmen kleuren de hemel rood
en er is fijn stof voor een paarse ochtend

De bezoeker heeft dorst
en drinkt een blikje cola
life begins here

Terpsichore

Onmogelijk is verzet
tegen smeulende heupen,
het drankgezang, hoogmis
van de lichamelijke hoogmoed

Spaties dunnen uit,
draden komen los.
Weinig wekt meer verlangen op
dan verlangd te worden

Onder de ogen kruipt reeds de dag
met gelige vergetelheid, slotsom
van sombere lusten

Foute dichters vallen
nog voor geen cent te vertrouwen

Bestiarium

Wij zijn vele dieren, wij zijn
tijgers, leeuwen en beren, we
gaan op beesten lijken via leibanden:
een bulldogman met korte pootjes,
een vogelvrouw met pluimenhoed.
en toch
geen mens die zichzelf beschrijft
als lijkvlieg of naaktslak,
als kakkerlak of muskusrat -
het moet soepel zijn, slim,
zacht en liefst nog dodelijk ook
mogelijk een ronkende poes
of een hondsgoeiige loebas

de wens is de vader van de mens,
in het diepst van de gedachten
koning van de nacht,
keizer van de steppe
en zelfs de sterren vormen de dieren
ik ben een Chinees varken hoe maakt u het

sommige dieren zijn zelf vermomd:
een zebra is een paard op lsd,
een varaan is een dwergdinosaurus
en een pauw een narcistische kip

we praten over mannen die zwijnen zijn
of bronstig als stieren,
geslagen honden, oude krokodillen
of sonoor brommende beren
dames mogen we koeien noemen,
een fit vogeltje op z'n Engels
en een frisse hinde op z'n Frans
of ja een libelle, dat gevleugelde damesblad

sommige beesten bestaan niet echt:
een luipaard is noch lui noch paard,
een olifant bevat geen druppel olie,
een zeester geeft geen licht
en een beenvis kan niet wandelen

de man ziet zich als centaur,
trouweloze bruut en vrouwenschender
de vrouw is een zingende meermin,
angst voor een onderlichaam
dat ruikt naar vis

ik vergeleek ook dierbaren met dieren
ik was samen met een psychotisch konijn
met te korte batterijen
een reiger uit de burgerij,
een vos met streken en een
raaf met drankprobleem
ze noemden me ijsbeer, holenbeer
maar die termen was ik niet waard:
in feite ben ik een groot geschapen
przewalskipaard

Touchdown

de blikken man als olievat, hij danste
houterig als een gehandicapte
in een zee van stilte.

een Daedalus van bedaring
met woorden van wijsheid voor de mensheid

wij kwamen in vrede
wij masturbeerden alleen

ik heb het regoliet gebroken en geademd
ik duwde de horizon voorbij het zwartste zwart
en zag de witte zon

Amerika zond haar zonen
in inpakpapier voor souvenirs

IJsblok

Het verdict is gevallen,
het pakijs is dunner dan ooit
terwijl de dag aangespoeld ligt
Ik, soldaat en zwemmer,
weet de wolken vertrokken,
met doorligwonden op elkaar.

Van arm tot been likt zweet
naar de straat, lekt de zomer
uit als lamme tijgers

ik kijk naar slapende gezichten
van mooie cultuurmeiden.
Drift, gevangen in amber, maar
Я граната, которая взрывается и взрывается
en ook de verdorde paden zijn
vol nutteloos zaad

een hond hijgt wetend,
zijn bazen zijn smeerlappen
op het dikste water

Subductie

de ene herinnering schuift onder de andere,
wordt natte aarde, een proces van jaren.

de geologische mens, de rug van basalt
die duwt en trekt op een ritme van glazen
en voetstappen

in het afdalen is geen weg nog dezelfde
en we moeten dat toegeven -
het verleden is verhard tot Pompeii,
een stille ruimte, alleen onderbroken
door het schuifelen van gekromde goden

Flaming June

Het gras is afgebrand
De warme bladeren fluisteren en
onze oogleden staan halfopen

Een zomer zwemt langs de hoeken
en de daken en de zon
Nu eens in natgeregende jassen
dan weer in rood geworden wangen

Het is de tijd van de terrassen
de armen in lange bassen
en het net niet kussen
van winnaars en verliezers

Dagen van woede

angst voor de hoogte is vrees voor de val,
de brekende menigte als rechter.
onder torens staan men stil met vlaggen

wij vallen als een vlammende sigaret
de definitieve doorbraak
het decrescendo van de dans
nog steeds houden wij van onze helden.

de mensen wentelen zich in glas

mannen met verkrampte handen gaan ten rade
bij hun hogepriesteres
seconden slibben dicht tot dagen

Rijil al-Qanturus

Het grove hoofd richt zich op,
beschadigd maar zeker
De gedachte is ontketend

(In het diepst is hij de lange hofnar
of hertog op te korte benen)

Hier liggen oude ogen en hun lijnen,
hier sporen de woorden met waarheid
en hij zegt
"Ik ben al die idioten, onvolkomen en te vaag
maar vraag me wat en ik zal antwoorden"

Doppelgänger

het volk is hier een golf,
een nog onontcijferd dna
van verhalen zonder zinnen

het gif borrelt naar boven,
doet ons terug trillen en verlangen
naar bekentenissen, kwetsbaar
en groots in onvolmaaktheid

ontelbare keren ben ik naar huis gegaan
met slepende stappen, opgelucht
en dronken van parfum

Stiva

Wij belijden allebei dezelfde afkomst
van water dat omhoog stroomt
we streven naar eeuwigheid
maar daar houdt op wat ons bindt

De goden zijn hier op hun kleinst.
De zij-armen van onze jongensdromen
zijn een veld van verlies geworden

Je bedding is veranderd in een biechtstoel
en ik zit op een vlot van splinters

De duivel danst de foxtrot alfa tango

Mare Crisium

Na het zingen komt de slaap,
zinkt ze diep in het warme lichaam
als duikboot of ballon

De mond is nu een vuurkuil
van verlaten kampen
Damp kringelt rond het hoofd
en brengt vrede met gesloten ogen

Anderen liggen languit als doden
op marmeren vloeren

Oudering

Een oude vrouw beweegt linker over
rechter geringde koortshand
De onrust is groot,
de einder al dichtbij, en donkergrijs

Zij heeft zich weggeplooid
in de glooiingen van haar ogen,
die blik vol bleekheid

De storm zet op, zwelt aan.
Haar lippen raden de angst,
de jaarringen sluiten de cirkel

Syntaxis

De zeden zijn wild hier, tussen bladeren,
kaften en kleren die het vloerkleed vormen.
Je slaapt in dit stelsel aan letters,
labels en betekenissen die niet iets hoeven te zeggen.

Soms is het beter om rug aan rug te zijn,
aaneengeregen als klimop, woest in stilte
die tot stand komt na het laveloze lezen.
Het kleinste verschil tilt fictie naar boven
als eb en vloed,
een metafoor die steeds zichzelf zoekt

Scattered disk objects

de zwaartekracht zelf danst ballet door de kamer
zij balanceert en lijkt iets te gaan zeggen,
gaat dan liggen op de grond
en ik,
ik zit voorover gebogen in een grote stoel,
zet de vingertoppen tegen elkaar, denkend

"voorbij deze vier muren speelt men piano
als duizendpoten, een soort quatremain
voor zij die het allemaal gehoord hebben"

het denken kentert keer op keer

In sublimatie

in de iris van de nacht
zijn we niets ontziend -
geen deel wordt heel gelaten
door eindeloze armen

brutale lichamen op hun best
spreken nooit in tongen
tot de spanning breekt
nadien: witte rook
(exegi monumentum)

Tervuren in embers

Dichtwerk is een ding met stukwerk
maar daarom niet minder mooi

Een verklaring is altijd een verraad,
zoals vandaag:

de zon staat hoog, mannen drinken,
vrouwen drogen hun haar, en
langs uitsparingen dringt muziek naar binnen

De waarheid is:
we weten nooit echt hoe dingen werken,
wie beweert te weten is in feite oliedom.

Xenon

deze lijnen schrijven zichzelf als alle
beweging stilgevallen is en de handen
langs het lichaam liggen

de dingen gaan intussen door - stoom,
mensen, gepraat en het aarzelen

ik zou zeggen leg je hoofd in mijn hals en
zeg dan niets, of negeer het woeden
van alle gedachten en zo verder, maar
de waarheid is moeilijker dan het zitten
aan een oever van een vreemd gevoel of
het uitbranden van verlangen.

São Paulo

wij zijn het menselijkst in ons falen,
in het stokken van de adem
als de muren van de taal veranderen van behang.

er zit te veel suiker in mijn koffie,
maar het is de prijs die ik betaal voor
gedachten te willen bevatten in draagbaar materiaal.

in één seconde zit een eeuwigheid aan evenwicht
tussen ontspanning
en ontsnapping

ik lik aan een lepel en kijk naar buiten,
de uren breiden zich uit in alle richtingen

l'Escaut

in het ongemaaide gras slinkt de tijd
weg van naad tot naad,
als de ochtend zich oplost in water
en in koffie, en wij, mannen,
praten over hoe hier jaren geleden
nog jongens gingen vissen

wij hebben onze paden verbrand en de
dieren uitgerookt
terwijl hij denkt aan de onschuld
van het niets vermoeden

mogelijk waren wij hier niet eens maar
hij kijkt nog steeds dezelfde kant op
- wij kunnen niet denken aan water

Sedna

(buiten)
Het is koud en stil,
en toch is er die vibratie
die nuance van momenten in hoe
een handschoen aangetrokken wordt
of ik daar sta te staan
op het perron
aan mijn wagen
voor een draaideur
Ik probeer verborgen ritmes te lezen
(iedereen staat plots volkomen stil)
Ik zie en word gezien

Eidolon

de vingers van de nacht strekken zich langs de vensters
waar de zinnen blijven meanderen
en veranderen in hun ware gedaantes, aangemeerd
tegen de aangeraakte vloer en hemel

de ervaring is centraal en toch ondeelbaar:
terwijl dagzijdes tot stofwolken roteren,
muteren de lichamen tot uitgelijnde vormen
en weren zij nog elke verheldering

Infra

een fruitboom ruist in de warme wind,
elke tak heeft de grootte van een huis
wie niet eet, verhongert
wie fluistert, die praat in tongen

onze gezichten zijn besmeerd met bloed
luid slaan de aders in de hals en huid

ook in de hel is het dodelijk stil

Ristretto

Zo traceren we onze stappen terug
naar het aftikken van stilte
in asbakken van wereldsteden
Hoewel
koffie is overal koffie en een stoel
is een fucking stoel denk ik
zonder ook maar een vin te verroeren
De poëzie sterft als laatste
met een vlucht opgeschrikte vogels

Wij hebben elk onze obsessies
verdeeld als taart
Ik denk in eindes en expansie
en jij aan wat juist is

We kunnen de rekening vragen en i
k kan de zaken op een telraam plaatsen
"wil jij dat koekje nog?"
nee en dan ik eet het op, lik ik
het tafellaken ook nog schoon
als een meerstemmige barbaar

Wij waren kleien potten zeg ik en
en mijn kaakbeen krijgt een rake klap,
karmische interpunctie

Orion

vonken spatten uit de hoofden -
hier wordt zeker niet gezwegen
en licht is overal voor wie zoekt
naar betaalbaar zonlicht 's nachts