in het ongemaaide gras slinkt de tijd
weg van naad tot naad,
als de ochtend zich oplost in water
en in koffie, en wij, mannen,
praten over hoe hier jaren geleden
nog jongens gingen vissen
wij hebben onze paden verbrand en de
dieren uitgerookt
terwijl hij denkt aan de onschuld
van het niets vermoeden
mogelijk waren wij hier niet eens maar
hij kijkt nog steeds dezelfde kant op
- wij kunnen niet denken aan water
Geen opmerkingen:
Een reactie posten