in de windlijnen van mijn gezicht
zit nog sediment van zeer
lang geleden lachen in zoute dagen
en dat is wat nu opgloeit
men maakt zich op om te dansen
te drinken met overgave,
met tamboerijnen en trommels
maken ze de kortste nacht de langste
over mijn koninkrijk ligt karmijn,
want het is feest aan het kruispunt
en ik dicht mijn ogen tot sikkels van licht
en zeg ja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten