De dag is lam geslagen, lek gelopen,
ontdaan van al zijn schaduwen:
en ik ben ontdubbeld, ik navigeer
door de ruïnes van een avond die niet valt.
Men heeft zonder mij een aanslag beraamd
en een oeuvre verramsjt, en ik verlies
verhaallijnen tussen tanden van steen.
In het dorre gras wasemt de goudslaap
en de smaak van oude asse op de tong.
Te weinig werkt nog naar behoren
en de klokken zijn gestopt met tikken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten