Ik ben de man van de vierspan, breedbeens
en volgetankt met brons.
In vloeipapier zitten we verstrengeld als dieren
en voeden we de zinnen, de zintuigen
een kampvuur van ontbrande zenuwen.
Nadien drijven we het slapen tegemoet
of varen we de natte wolken in.
Elk wiel wijkt voorwaarts
en donkere pollen spatten op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten