-

I

ik kwam ter wereld onder goedkeurend gebrom
en zat in een rieten mand van liefde.
de hemel was nog niet hoog genoeg
om te vullen met een vracht aan vragen.

stralen streken langs m'n netvlies
en ik weet nog elk detail van wat ik wist
dat ik niet vergeten mocht:
hoe volmaakte taart weer smaakte
waarom de buurman niet meer bewoog
en dat ik niet verloren mocht lopen.

II

het heeft reeds te veel geregend
en dat voel je aan hoe ik stap
of m'n mond verberg als ik spreek.

als drenkeling, smekeling, sterveling
heb ik gehoest in kleine kamers
en met gebonden handen gedichten geschreven

maar diep vanbinnen ben ik nog steeds zo stil als een Vermeer,
schuift de zonnewijzer als een mantra
zonder angst en zonder hoop