Ze breekt al mijn regels
- en dan zichzelf, terwijl ze wijn drinkt
uit mijn hoofd weet ik dat
ook al delen we geen bed
Ik schrijf regels vol onzin
wichel de vogels de roede
op zoek naar die ene glimlach
als de meest perverse bouwmeester die er is
In lakens verdraaid probeer
ik haar dubbele adem te horen
van wat niet is dat ooit kan komen
Hoop tegen hoop dat ze terugkomt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten