Metaplasma

mijn klok tikt onprecies, extrasystolisch -
soms tilt de wijzerplaat zichzelf achter een seconde
soms verstilt de echo over kassei en baksteen
dan weer komt de warme maaltijd.

ik keer secuur een plaat om en breek je kastdeur,
je interieur leeft met twee spelers op de planken.
en tussen ons in een intrigant met snorharen

de naald naait de kamer aan elkaar in zwarte noten
ik hoor nieuwe stemmen musiceren via muren
en hier staan nog zo veel onbekende boeken.
ik moet naar huis op de syncope, en toch verlang ik.