hemelsblauw was de geborgenheid
waarin mijn witte jongensrug zich kende
en zich voor het eerst rechtte
vandaag staan mijn vuisten vol
met de rode letters van de boete
en zijn mijn palmen bloedloos
maar ondanks het verlies, het wiel
dat eindeloos maalt aan het lichaam
weet ik nog steeds de weg terug
naar die argeloze einders van toen
vrijdag 21 december 2018
dinsdag 4 december 2018
58,933
De hemel is vandaag kobalt met witte suikerspin:
een idyllische spiegel boven een barstende stad.
Terwijl de commandanten hun centen tellen
probeer ik zorgvuldig alle leugens te zeven die ze vertellen.
"Goede moed, broeders," zeg ik, moedeloos en radeloos
want woorden lijken vruchteloos geworden
als lucht die recht uit mijn longen is gezogen;
om te ontsnappen in een hemel van kobalt.
Misschien leeft daar nog wat ijle hoop op beterschap
Misschien kan ik er leren eten van wolken
in plaats van gedwongen zijn te vechten in de hel.
een idyllische spiegel boven een barstende stad.
Terwijl de commandanten hun centen tellen
probeer ik zorgvuldig alle leugens te zeven die ze vertellen.
"Goede moed, broeders," zeg ik, moedeloos en radeloos
want woorden lijken vruchteloos geworden
als lucht die recht uit mijn longen is gezogen;
om te ontsnappen in een hemel van kobalt.
Misschien leeft daar nog wat ijle hoop op beterschap
Misschien kan ik er leren eten van wolken
in plaats van gedwongen zijn te vechten in de hel.
Abonneren op:
Posts (Atom)