Mens en dier liggen ter aarde
in de oranje kruimels van de hemel
met groene gensters van dorst
De halmen staan doodstil
onder een wassen lijkmaan
En wij, wij lijken hier niet voor gemaakt
terwijl de stagnante lucht zingt
en de adem uit onze monden zuigt
Kinderen prikken putten in tarmac
en de bossen fakkelen af als droge tabak
Geen opmerkingen:
Een reactie posten