de oude dag ontsnapt,
haar atomen losgemaakt
en met de wind
als pluis verdreven
wat rest nu nog
op de bodem kan worden
tot koraal of zich
neerleggen in het zand
nu roert zich even niets
en liggen zelfs
de wijzerplaten stil
bij hun eigen wake
vinger voor vinger
schuifelt straks
de nieuwe dag
fluisterend uit de spanten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten