Het meest menselijke is het besef
van gestolen tijd, zinnen
zonder eind. van breekbaarheid,
hoe dingen in het duister
hun sluiers hebben afgelegd.
in die diepe vlekken
schuilt een schuwe liefde
zonder harde lijnen, zit
pijn zij aan zij met
onherinnerde kwetsuren.
Bij het ontbreken van klaarte
verliezen we onze vormen
en breiden we ons uit
in deze schuilkelders,
onze laatste woordeloze oorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten