Charles B

brand met mij, maak me op
drink mij als benzine
en leer wat het betekent
om verteerd te worden

de muren zijn al lang poreus
en de vloeren gevallen

de tanden blijven het langst
smetteloos wit email
een grijns voor altijd,
een ironisch detail

Misschien zijn het de pillen

Misschien zijn het de pillen
misschien zijn het de kringen in de plassen
Het werk van gisteren
dat nog is blijven liggen

Er is altijd kans op geweld
maar niets is ook niet
oneindig klein en eeuwig
(zegt men)

Misschien is het de taal die
we tussen ons verdeeld hebben
die verkavelingen des verstands
die zichzelf eindeloos delen

Terug van de rand

Een steen doen bloeden
is simpeler dan men denkt,
want rood bloeit hevig
in een veel te stille tuin.

Angst vernauwt de bloedvaten
legt de schedel in een klem,
een zwerm geleedpotigen,
doodgravers
die zich legen in een holte.

Het maakt het allen tegen
allen veel te zichtbaar
en het goud te tastbaar
als pyriet van alchemisten

Eroev chatserot

Het is een avond met een wade
een koord gespannen van dak naar dak
Het regent op de klinkers
De winkels zijn dicht

De tram is een wandscherm
dat zich zuchtend sleept
door het slijt
De tijd zelf boet in
aan spankracht

Een brug verder ligt verlichting
zijn geen knopen te bespeuren
maar valt de regen net zo eender

Lagune

San Marco

Dit land zinkt onder
het gewicht van de geschiedenis
en Chinezen met selfiesticks

In de kanalen drijft dode vis
en het zonlicht zelf is zwaar

De wereld was ooit hun provincie
Nu stroomt die onophoudelijk
lange kalk en baksteen binnen

Veneta

blauw in groen
aan de stijgers
van haar glimlach
en de blos onder mijn ogen.

Wij komen van te hoog gelegen landen
om te gedijen buiten onze oevers.

En toch nemen we die gondel,
dineren we in bemaskerde restaurants
en spreekt onze commedia dell'arte
nog van onbedongen liefde.

Giardini

een leven met muggen
een leven met art deco
Leopold en zijn schuldig paviljoen
de Zwitsers en hun stinkend water
Frankrijk in beweging
en de Britten rokend uit hun kont:
ziedaar cultuur,
ziedaar in twee gehakte standbeelden,
zie het gebroken glas
van Noorse schikgodinnen,
de halmen van
Holland op z'n smalst.

een leven voor de varkens
een leven waar serieuze Duitsers
filosoferen over kunst
onder het eten van ijsjes.

Ristorante

zegt de ober
"ik kom nog eens terug
als je het gerecht juist
kan uitspreken"
en hij kijkt uit over de kade,
een doge in vermomming,
dromend over een wereld
zonder toeristen
zonder werk. enkel decor.

Calle de la Morte

hier kwam het slijk der aarde
hier kwamen schrijvers,
en sterren en criminelen.
hier was altijd zout
en specerij te vinden.

thans is er enkel zout,
brak water, een taai substraat
van een versteend moeras.

Gargouille

in de uren zonder zon
stol ik tot mijn ware vorm
in kerken of in straten,
langs banen en façades.

man en schaduw sluiten
een stilzwijgend pact.
een zegel op de lippen,
een stop op het spreken.

ik steel de laatste lichten,
neem de laatste tram alleen
ik leg de ballast af
en koel mijn hoofd op stenen.

Erebos & Nyx

Het meest menselijke is het besef
van gestolen tijd, zinnen
zonder eind. van breekbaarheid,
hoe dingen in het duister
hun sluiers hebben afgelegd.

in die diepe vlekken
schuilt een schuwe liefde
zonder harde lijnen, zit
pijn zij aan zij met
onherinnerde kwetsuren.

Bij het ontbreken van klaarte
verliezen we onze vormen
en breiden we ons uit
in deze schuilkelders,
onze laatste woordeloze oorden.

Schelp

dagen van dijken, golven
en zout in het haar.
nachten van badschuim
en schuimwijn en huid.
uren van branding en zand,
geklater en gekwetter.
minuten van oranje water
voor de ogen sluiten.
een moment voor ons,
een nu voor altijd.

Consideraties om middernacht

Stilte is een donkere poel
op een zomernacht,
een canvas voor één
enkele sirene in de stad.

Het beeld is gesplitst -
muggen, amberen lampen
weerstand tegen de slaap,
een honger naar beweging.

De lucht is dichtgelijmd,
er staat niets te wachten
Enkel een verkeerslicht, en
de lemen maan verborgen

Calcium

na de emotie komt het laaggetij
na de vechtpartij de zere plekken
en dat elke dag.

is er nog een route du soleil
die niet vol partytenten staat?
is er nog een kraakhelder glas
met zuiver vuurwater?

dat gestampvoet
van dat legioen aan meningen
- de polonaise dag na dag

en ik,
ik wil een verdwaalpaal
voor twijfelaars,
een witgepleisterd huis,
een betere eenzaamheid

Stoppen

stoppen met roken
stoppen met drinken
stoppen met porno
stoppen met poëzie
zich letterlijk de kop
in-
schijten
en dan
het lijkenhuis.

Perish the thought

Er kleeft geronnen bloed
aan de muur van het toilet
misschien van een dood insect
of een zieke collega.

God weet dat deze dingen
soms zomaar gebeuren, en
dat niemand ze zich nadien
nog herinnert. Behalve

ik, die na mijn leven
terug zal keren tot
de toestand voor mijn dood.
En geronnen bloed mijn deel wordt.

De magische ring

Als gesmeed in de kern van een ster
Als ring van water en ring van vuur
Het omgeeft ons, het stof en het licht
dat we zelf het leven ingeblazen hebben.

Dingen ontsnappen voortdurend aan woorden
als het stuiteren van straling:
slechts zichtbaar aan de sikkel
van de waarneming, een zachte suggestie
van de sterkste kracht.

De Grote Mandrenke

Ravenspurn

Het begint altijd met regen
met aanvang noch begin
In het holst van de nacht,
als de bleke koning droomt.

Een naamloos gevaarte
nadert uit de verte
maar onheil blijft
nooit lang op afstand

Kerken breken in elkaar,
koepels storten neer.

Dunwich

In hoog water is haar
slechts zeewier
Huizen worden wrakhout,
havens worden slik.

De bleke koning heeft beslist
mensen te wekken
Man en dier verdrinken
en inkt vloeit weg.

Waanzin komt naar boven
en schildert alles zwart en blauw en wit.

Südfall

Dit is het haatgetij,
het einde van verstand
Hier regeert de woede
volledig soeverein

Woorden worden klanken,
schuim kopt op de bekken
De kraken komt naar boven.
Een sediment van teer
kleeft aan vingers en aan voeten

De anderen zijn weerloos
uit hun bed gelicht
en in hun graf gelegd

Een winkelraam versplintert
Radio Mille Collines staat aan
King herbeleeft zijn eigen dood
et in Gethsemane ego

Niedam

Een quantum-evenement in de geest
als de horror die vandaag typeert

Nog leeft de bleke koning
op celniveau, dreigend
met zijn witte filamenten
om zich meester te maken
van het ontmaken van de sponde

De nachtmerries krijgen de vorm
van kwaadwillig vlees

Rungholt

Mijn visioenen van de dood en ik:
ik verlangde mezelf te straffen
gesel Gods, gezel
van het eerste uur

Dit had niet
duurzamer moeten zijn dan brons
noch machtigen doen wanhopen
Dit had enkel groter
gemogen dan ikzelf:
wat meer van steen
en wat minder honger

Analoge ruis

Mijn woorden trekken de dagen recht en krom
Rondom rond blaas ik betekenis
als glas op pianotoetsen van gemoed
rondom rond de mond van mijn geliefde

Deze zinnen worden een ondiep graf,
niet definitief genoeg definitief
In de klem van het bedoelde gevoel,
gedoezeld in het stokken van de spraak

Ik hou van je, ik voel, beweeg,
ben meer dan lichaam en geest
en geen letter kan dit leven bevatten
en toch weert het me niet van het proberen.

Nest

Uur na uur maken we deze boom
onze boom bewoonbaar;
met warm geritsel en getik,
takken die omhelzen.

In geheimschrift schrijven wij
in codetaal een verhaal
op elkaars armen en gezicht.
In groeven groeit weer iets
wat met maar vijf letters
een korte naam gekregen heeft.

Hier komt de wereld niet
haar waanzin uitstorten over ons.
Hier zitten we tak aan tak,
slechts oprecht te zingen
zonder de minste notenleer.

Zelzate, Langerbrugge

De grijze havens en torens
met nachtlichten in neon en tl
liggen als ruimteschepen
aangemeerd in dokken

Auto's zweven over donker wegdek
eenzame piloten in de avond
die loopt van noord naar zuid

Ook in de diepe uren
brengen lage boten bulk,
kolken rookwolken omhoog
en wordt staal gesmolten

Dit is wat de mens kan:
het wiel heruitvinden
middernacht verhelderen,
en verwondering verwekken

Optica

tijd is verlost van haar wijzers
en jij en ik drijvend,
lichtend in glas en optica.

plechtig zeg ik dit niet
te gaan vergeten, dit moment
vast te leggen voor echt

je kijkt me aan door rook
over de rand van het glas
en ik drink doorzichtige wolken,
zeer voorzichtig

Daesh

Ergens in de droge akker
liggen lijken zij aan zij
geschiedenis te zijn.

De resten van het doodsbuffet
zijn gescheurd textiel
een gouden tand
een gapende wonde
tussen de benen

Dit zijn de resultaten
van het vale zieden
van ware zeloten.

En dit moet wel het droefste zijn:
die ongedanste laatste dans,
die gedachte die vast zat
tussen twee stembanden
en het maanzand
dat hun haren streelde.

Eutropia

I

als een geiser in slow motion
brandde de vloer in het verleden -
schroeide de rook de toekomst
bijna dicht als nagels.

II

hier heerst warmte
in de rondingen en kamers,
de glazen en de aders
en de handen rond de bedrand.

III

de oranje zon boven beken
in Zeeuws-Vlaanderen
legt haar vingers delicaat
over de mooiste tabula rasa

Aurinia

ze tast mijn bedrading af
en ligt dan roerloos in mijn bedding
ik als boot en bootsman,
beladen met droom
en goudkoorts.

zij is ook dit: vraagteken
vermomd als uitroepteken

vreemd hoe ze de foto vormt
van oud verlangen
vreemd hoe mijn armen hangen
en tongen stijgen als slangen.

Metoik

een kilometer oostelijker
klinken de straatstenen stiller
en zeilt de tram op tijd
voorbij de nette gevels.

de winkels staan verkeerd hier,
de hoogspanning te hoog
en brak water wordt zilt
in afgedekte kelders.

een kilometer oostelijker
werkt de architect gestaag,
en voelt hij die minotaurus
traag sluipen door het labyrint

Een soort van dood

Des avonds als ik dronken ben
zijn mijn oogleden rood,
mijn irissen dubbel groen

Dan zit ik met de handen tegen glas
adem ik wolken, bid ik
tot mijn goden voor iets anders, zit ik
op knieën geknecht
tussen vat en tussen vlam

Het is de naad van mijn lichaam
die nooit gehecht is,
en de onontkombaarheid
van een bepaald soort dood

Natie

de afstand wordt groter en ook kleiner
de hemel hangt lager, grijzer,
omklemt nat dit land van klei en leem.

met elke seconde deemstert,
wist het zonloze licht iets weg
van wat men wist - de avond
komt binnen door deuren en ramen,
neemt plaats in onze fauteuil.

buiten is een klopjacht bezig
met handen om de gevesten
en honden aan de laarzen

vannacht blijft de slaap op afstand
en dat met ons belastinggeld