Zilt

in de windlijnen van mijn gezicht
zit nog sediment van zeer
lang geleden lachen in zoute dagen
en dat is wat nu opgloeit

men maakt zich op om te dansen
te drinken met overgave,
met tamboerijnen en trommels
maken ze de kortste nacht de langste

over mijn koninkrijk ligt karmijn,
want het is feest aan het kruispunt
en ik dicht mijn ogen tot sikkels van licht
en zeg ja.

Detritus

De dag is lam geslagen, lek gelopen,
ontdaan van al zijn schaduwen:
en ik ben ontdubbeld, ik navigeer
door de ruïnes van een avond die niet valt.

Men heeft zonder mij een aanslag beraamd
en een oeuvre verramsjt, en ik verlies
verhaallijnen tussen tanden van steen.

In het dorre gras wasemt de goudslaap
en de smaak van oude asse op de tong.
Te weinig werkt nog naar behoren
en de klokken zijn gestopt met tikken.

Chaleureux

regen over Parijs en de hete ijzel
van zomerstormen over de daken van de stad

mijn lief en ik verstrengeld in laken
en een waterval van slaap,
die hier rond sluipt als een lome kat

een goddeloos seizoen is op komst
om zich uit te zwermen over alle kamers,
waar mens en dier zwellen van zonlicht
zonder dat ook maar iets op straat beweegt