Ik ben opgestuwd uit de stromen van de tijdloosheid,
en heb steeds trouw de Poolster gevolgd van noord
naar noord in vlinderslag.
Soms was ik brak van te veel willen, niets meer
dan wrakhout in water zonder schijnsel of schelp
en vaak na de paring at ik al naargelang
m'n partner op of zij mij, want altijd was er meer
Er leek meer - steeds meer sterren onder de schedel
van de koningszwarte hemel. Dat was een hoofdstuk van honger.
Nu ben ik terug naar boven gekomen, niet aangespoeld,
maar varend als je niets ontziende tuimelaar,
baggeraar, vlag gehesen naar de Poolster,
van noord naar noord, huiswaarts tuimelend
langs alle meridianen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten