het raderwerk is delicaat in de details
maar stemt tot wanhoop en woede
voor zo veel breekbaarheid
wat ik ben is achtergebleven
in het decor van kruimeltijd,
wat ik ben is wat het is,
waar woorden terugwijken
in plooien van geluidloosheid
ik beweeg als een beest
met het masker van de medicijnman
om de waan te bezweren
die zieken terug gezond maakt
ik was de verhoopte zoon
de dood het meest nabij -
met barsten in het gezicht
en de oogleden half-open
Geen opmerkingen:
Een reactie posten