Zeitgeist

Ik ben tegen de tijdsgeest in
onzindelijk en daar ben ik vrijgevig in.
Ik doe niet aan ironie. Ik verklaar
mezelf tot oplichter en messentrekker,
richt geen versregels aan wat verkleft -
want liefde is geen ding van design.

De liefde is een brandbrief, is
twee vuurstenen. Zij is ontzettend,
vol van geweld en genade.

Het wollig staan wezen met Kammermusik
laat ik over aan krullendraaiers in sweaters van polyester.
Ik, ik moet brullen in de branding tot ik rood word
en pathetisch.

(intussen: goedkeurend geneuzel
van redacteurs op natte sokken -
de zoveelste lulbundel van een nulliteit komt uit -
who gives a flying fuck
De toekomst komt niet toe aan wie drijft in eigendunk)

Poëzie is clustermunitie,
is ook absoluut democratie en vrije liefde
maar niet vrijblijvend.
Want wie geen passie kent, komt er niet in
Wie meent het hoogste goed is schadeloos te zijn,
zal ik beschadigen, en wie komt met lege dozen,
zal ik beledigen.

Ik blijf geven.
Het zit geëtst in m'n gebeente
en m'n schedel blijft de regels steken.
Nur die Stimme aus Moskau hämmert unermüdlich, monoton
Alle sieben Sekunden stirbt ein dummer Dichter.