Subductie

de ene herinnering schuift onder de andere,
wordt natte aarde, een proces van jaren.

de geologische mens, de rug van basalt
die duwt en trekt op een ritme van glazen
en voetstappen

in het afdalen is geen weg nog dezelfde
en we moeten dat toegeven -
het verleden is verhard tot Pompeii,
een stille ruimte, alleen onderbroken
door het schuifelen van gekromde goden

Flaming June

Het gras is afgebrand
De warme bladeren fluisteren en
onze oogleden staan halfopen

Een zomer zwemt langs de hoeken
en de daken en de zon
Nu eens in natgeregende jassen
dan weer in rood geworden wangen

Het is de tijd van de terrassen
de armen in lange bassen
en het net niet kussen
van winnaars en verliezers

Dagen van woede

angst voor de hoogte is vrees voor de val,
de brekende menigte als rechter.
onder torens staan men stil met vlaggen

wij vallen als een vlammende sigaret
de definitieve doorbraak
het decrescendo van de dans
nog steeds houden wij van onze helden.

de mensen wentelen zich in glas

mannen met verkrampte handen gaan ten rade
bij hun hogepriesteres
seconden slibben dicht tot dagen

Rijil al-Qanturus

Het grove hoofd richt zich op,
beschadigd maar zeker
De gedachte is ontketend

(In het diepst is hij de lange hofnar
of hertog op te korte benen)

Hier liggen oude ogen en hun lijnen,
hier sporen de woorden met waarheid
en hij zegt
"Ik ben al die idioten, onvolkomen en te vaag
maar vraag me wat en ik zal antwoorden"