ik weet niet meer in welk water mijn
gedachten van toen gevaren zijn, en
wat ik dronk of hoe ik misschien dacht
dat ik een geletterde ruiter was
ik herinner me wel het aftikken
en het eerste likken aan
het vastgehouden hout van een nieuwe smaak
in caférumoer en muren van oker
ik gedenk ons sindsdien als nachtstappers
met vaste handen, laverend tussen
droge rotsen en hongerige stormvloed
Geen opmerkingen:
Een reactie posten