dagelijks praat ik als iemand anders
om mezelf te kunnen zijn; datzelfde
zelf probeert zich ervan te overtuigen
dat het bestaat door mijn stem te imiteren
en het meent ook alles te weten.
het bidt voor mijn ondergang,
biedt me aan als offer aan de zon
die ondergaat omdat de zonden
de klaarte niet kunnen verdragen;
dus moet ik elke dag dansen.
het sluit me buiten uit de tuin
en aanroept luid de maan als waan
zinnige. maar toch weet ik beter.
toch neem ik traag bezit van iets
dat eigenlijk helemaal niet bestaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten