Er is geen panacee voor opengereten oude wonden
of de doffe pijn die me gestaag als tromgeroffel
overal achtervolgt
Ik neem dagelijks zeven pillen en nog ben ik
misselijk van onbehagen. Op het einde van de
tunnel wacht enkel nog de zelfkritiek
Ik sta in een poel brak water die gestaag stijgt
met elke nieuwe millimeter zelfmedelijden
en elke zinloze, onbeantwoordbare vraag
Iedere nacht verpoos ik even in het licht;
de dag erop herbegint er niets
