het is glorieus, niets en onmenselijk
te sterven in de onmetelijke halo van de zon
alle talen gereduceerd tot één, een geschenk
dat steekt van ruggengraat tot hersenstam
ik kon nooit zwijgen omdat ik niet kon zingen
en al dat licht was nooit het mijne;
enkel een fractie van wat ik wilde weten
mijn liefde is fotovoltaïsch en ijl als
een wolk van lichtjaren waterstof en helium.
ik maak een synthese van enen en nullen
en smeed smaragden vibraties. dat,
dat kan ik dan weer wel.
in gedachten bouw ik eindeloze tabletten
hemelhoog door het oog van Orion en Horus,
mijn oneindige ode aan wetteloze, weerloze dansers
Geen opmerkingen:
Een reactie posten