De grijze havens en torens
met nachtlichten in neon en tl
liggen als ruimteschepen
aangemeerd in dokken
Auto's zweven over donker wegdek
eenzame piloten in de avond
die loopt van noord naar zuid
Ook in de diepe uren
brengen lage boten bulk,
kolken rookwolken omhoog
en wordt staal gesmolten
Dit is wat de mens kan:
het wiel heruitvinden
middernacht verhelderen,
en verwondering verwekken
Over 'Onklare taal'
'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. Overigens kan je mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat als je Patron wordt: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019), 'Indiscrete wiskunde' (2021) en 'Chicxulub' (2024). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. De weg een beetje kwijt? Mijn eigenlijke website, die ook 'Onklare taal' heet, verwelkomt je.
zondag 15 maart 2015
zondag 8 maart 2015
Optica
tijd is verlost van haar wijzers
en jij en ik drijvend,
lichtend in glas en optica.
plechtig zeg ik dit niet
te gaan vergeten, dit moment
vast te leggen voor echt
je kijkt me aan door rook
over de rand van het glas
en ik drink doorzichtige wolken,
zeer voorzichtig
en jij en ik drijvend,
lichtend in glas en optica.
plechtig zeg ik dit niet
te gaan vergeten, dit moment
vast te leggen voor echt
je kijkt me aan door rook
over de rand van het glas
en ik drink doorzichtige wolken,
zeer voorzichtig
maandag 2 maart 2015
Daesh
Ergens in de droge akker
liggen lijken zij aan zij
geschiedenis te zijn.
De resten van het doodsbuffet
zijn gescheurd textiel
een gouden tand
een gapende wonde
tussen de benen
Dit zijn de resultaten
van het vale zieden
van ware zeloten.
En dit moet wel het droefste zijn:
die ongedanste laatste dans,
die gedachte die vast zat
tussen twee stembanden
en het maanzand
dat hun haren streelde.
liggen lijken zij aan zij
geschiedenis te zijn.
De resten van het doodsbuffet
zijn gescheurd textiel
een gouden tand
een gapende wonde
tussen de benen
Dit zijn de resultaten
van het vale zieden
van ware zeloten.
En dit moet wel het droefste zijn:
die ongedanste laatste dans,
die gedachte die vast zat
tussen twee stembanden
en het maanzand
dat hun haren streelde.
Abonneren op:
Posts (Atom)