Tarpeia

I

In Rome doodde men,
door ze van een rots te gooien,
misdadigers tegen de schoonheid
- de goden waren er wreed.

Nu vertelt men schuine moppen
achter de knoppen van de dood

II

Al bij leven staan we op sterk water
we zijn allemaal patiënten
in palliatieve zorgen, maar
zo lang we maar kunnen lachen,
zo lang er genoeg zout is
op de patatten en de puree.

Weet: ik ben geen trotse ongelovige,
want ook ik verlang nog vergeving
en overgave -
maar wat kan ik hier verwachten
in kerken van verlating
in kerkers van verwensing

Grafiet

wij zijn naast elkaar in kamers
van dezelfde taal, lichaam
aan lichaam aangehaald, zonder
grote gebaren of dure daden.

je leest mijn kaarten, keizers,
koninginnen en omgekeerde zwaarden:
het lot laat zich lastig kopen,
maar voor geloof zijn we te listig.

er is iets als ik je gezicht hou
tussen m'n handen, dat iets
wat bijna niets lijkt maar alles zegt,
ondeelbaar is, onvergetelijk licht

je weet:
de tijd vermaalt grafiet tot diamant,
maar met edelstenen valt niet te dichten
dus wat ik doe is afgeven, zacht arceren
waar we samen seconden delen.