Een aanhoudende mist rolt langs kaarsrechte straten
en gehorige huizen -
de straatlichten staan op strenge afstanden
in hun eigen vijvers van verlichte kasseien.
Wij wandelen, wij horen geen geluid uit de huizen
noch het ruisen van banden over banen
Middernacht is zwaar gevallen als een stolp
en met wat beweegt aan wind, gaan wij huiswaarts
Borden leggen roodomrand hun wil op:
verboden toegang, behalve voor bromfietsers,
fietsers en verstilde feestvierders.
De allereerste bladeren zijn nog niet gevallen.
Over 'Onklare taal'
'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. Overigens kan je mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat als je Patron wordt: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019), 'Indiscrete wiskunde' (2021) en 'Chicxulub' (2024). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. De weg een beetje kwijt? Mijn eigenlijke website, die ook 'Onklare taal' heet, verwelkomt je.
zondag 25 augustus 2013
zondag 18 augustus 2013
De von Neumann-cel
Voorbij de staven van onze kooien
speelt het theater en wij zwijgen.
Zij zijn alleen maar schaduwen op doek,
de inkt van inbeelding
In het achterhuis verkleinen de kooien
en kijken we naar beneden naar binnen,
zijn wij onnadenkend steeds gezien.
Ik herinner me
wij bouwden mee aan onze eigen tralies
omdat we beter zijn dan dieren.
Nu grijpen we de staven vast
om niet vormeloos voor de dag te komen
speelt het theater en wij zwijgen.
Zij zijn alleen maar schaduwen op doek,
de inkt van inbeelding
In het achterhuis verkleinen de kooien
en kijken we naar beneden naar binnen,
zijn wij onnadenkend steeds gezien.
Ik herinner me
wij bouwden mee aan onze eigen tralies
omdat we beter zijn dan dieren.
Nu grijpen we de staven vast
om niet vormeloos voor de dag te komen
vrijdag 9 augustus 2013
Baile Átha Cliath
land van aardappelen in groene jassen
waar postkaarten als transparanten
onscheidbaar worden van waarheid
de meeuwen hangen boven schoorstenen van bruinsteen
en uit bars stroomt bars gelach.
Hibernia, Hibernia,
waar zelfs de waard zingt als hij zegt
dat de dagsoep de moeite is
onze dialecten lonken huiswaarts
en wij tellen het gras tussen onze vingers -
dit lijkt wel vakantie.
waar postkaarten als transparanten
onscheidbaar worden van waarheid
de meeuwen hangen boven schoorstenen van bruinsteen
en uit bars stroomt bars gelach.
Hibernia, Hibernia,
waar zelfs de waard zingt als hij zegt
dat de dagsoep de moeite is
onze dialecten lonken huiswaarts
en wij tellen het gras tussen onze vingers -
dit lijkt wel vakantie.
Abonneren op:
Posts (Atom)