Cyprus

het is kunst om te kunnen ademen
zonder oordelen, te zien
aan anderen wat aan ons ontbreekt.

we zijn allen figuurlijk gesproken,
gezeten rond diepe tafels, waar
wie zoekt, onscherp spreekt.

het is kunst, niet zijn evenknie
te laten verrijzen in waterspiegels,
maar de contouren te laten vervloeien

-

de weken hebben me uitgespoeld, door elkaar gewaaid,
van zanderige pieken tot dalen van teer
maar ik heb gezwegen en gekeken, geluisterd en gezwoegd.
ik sprong over kliffen en kammen.

nu lig ik als een ster met vijf punten,
zonder nood aan uitleg, les noch lering -
alleen de kering van de wind, het zicht op eindeloos,
eindeloos