Ristretto

Zo traceren we onze stappen terug
naar het aftikken van stilte
in asbakken van wereldsteden
Hoewel
koffie is overal koffie en een stoel
is een fucking stoel denk ik
zonder ook maar een vin te verroeren
De poëzie sterft als laatste
met een vlucht opgeschrikte vogels

Wij hebben elk onze obsessies
verdeeld als taart
Ik denk in eindes en expansie
en jij aan wat juist is

We kunnen de rekening vragen en i
k kan de zaken op een telraam plaatsen
"wil jij dat koekje nog?"
nee en dan ik eet het op, lik ik
het tafellaken ook nog schoon
als een meerstemmige barbaar

Wij waren kleien potten zeg ik en
en mijn kaakbeen krijgt een rake klap,
karmische interpunctie

Orion

vonken spatten uit de hoofden -
hier wordt zeker niet gezwegen
en licht is overal voor wie zoekt
naar betaalbaar zonlicht 's nachts