Cirque

er is één moment van één frequentie -
man en vrouw die elkaar aankijken
in hun rakelings oversteken in oranje warmte
dat alle haartjes wijd overeind doet staan

hun halo's kruisen elkaar als ringen,
veelvormige hoepels van geladen gedachten

zij strelen bij het afscheid
alleen maar het na-ademen van hun zich
wederzijds verwijderende voetstappen

Contratempo

In de slanke slagschaduw van de zon
is de koffie intussen lauw geworden.

De lepel ligt nog steeds richting middag,
en mijn handen zijn rustend
een ogenblik uit de patrijspoort van de tijd gestapt

Alles is stil - een raamloze opening,
of een uitnodiging naar een plaats
waar het nu zich langzaam uitrekt
als een verstrooide dromer

Club 22

in koude kamers branden de lippen als uiteinden
van sintelmensen, wentelend om hun as
in uitspattend verdampte vormen,
in gedempte hoofdtonen met gevorkte vingers

de dageraad snijdt stroken in dansers,
in rood en goud en blauw
- een viering van vleselijk willen,
een vorm van zingende vergankelijkheid

langzaam breidt de ochtend zich uit
over een landschap van verglaasde monden