Forum

(Ik staaf mijn nieuwe taal aan de regels van de kunst
en laat deze omzendbrief het zegel dragen van de satyr)

Een nauwelijks te horen spoor van stemmen,
een spreekkoor dat in dit oord steeds aanwezig is,
zwerft drentelend achter me aan door de oranje lichten,
het gejoel van het laveloze volk en de haveloze geuren
van tabak en vetgele oliebollen
De stemmen zwijgen niet: zij prediken de diep verankerde,
muurweerkaatsende natuurlijke affectie met deze stad,
deze gangen en straten die overal bezaaid zijn met scherven -
nu eens glas, dan weer snippers van linten en verordeningen

Elk is zijn eigen wentelend middelpunt in dit kleurig mensengruis,
maar geen overwoorden kunnen greep krijgen op de buitenkant,
geen kromgebakken marktkramerskreten doorbreken dit binnenzwijgen

Als apostel doop ik de stad tot nieuwgelovige:
met de scheelverschaalde ogen nog gericht op morgen
denkt zij niet aan nu,
maar ik ben diep ademend in haar
Zij is ook mij in de verste uithoek van haar dromen