zo onscherp als tranen van kou of verloren als de winterwind
die je huid door je kleren striemt
verschuiven de lichten van rood naar wit
en vrachttreinen remmen echoënd af als ijzeren spoken
onafgewerkte gesprekken
halfslapende divinatie boven koffie
wat de dag brengt staat in de kranten
de bogen en hallen en hoeken van dit grijze paleis
zijn vervuld met verkruimelde dromen
en de hoop van zij die 's nachts opgekruld liggen
in de lichten die springen van rood naar wit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten