in deze goed verborgen burcht schuilt nog een schat
aan zachtheid, en tederheid, alles wat een man zich wensen kan
tussen de bloedgeboren doornen
"laat je haar naar beneden, zodat ik naar boven kan klimmen
laat ons samen de heks vermoorden, en maak me niet blind"
men kan hopen om een stem te vinden aan de andere kant,
woorden die in fuga samengebonden een lied worden
waaruit waarachtig waarheid en schoonheid spreekt
"laat je wapens vallen prins
er is nog veel wat ogen doet sluiten of juist
doet opengaan om via die kleine patrijspoort
een glimp op te vangen van wat ons
werkelijk weer tot mens gemaakt heeft:
adem aan adem,
neus bij neus,
mond tot mond."
hier is weelde oneindig.
