Mijn verdriet en ik - een studie
van ongewilde vriendschap en
onverdiende spijt, die altijd
weer nachtelijke kilometers rijdt
onder steeds eendere lichten
De fundamenten zijn broos en
gecorrodeerd, en elk cahier gemarkeerd
door opposanten die me overal volgen
als meervoudige penumbra's,
dwars door bloed- en zenuwbanen
Zelfs m'n luidste stem
kan hen niet de baas
Dit zijn zeker mijn splijtbouten
die het verstand te boven gaan,
zo verlammend als een laffe zon
en net zo koud als de verre maan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten