Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. Overigens kan je mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat als je Patron wordt: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019), 'Indiscrete wiskunde' (2021) en 'Chicxulub' (2024). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. De weg een beetje kwijt? Mijn eigenlijke website, die ook 'Onklare taal' heet, verwelkomt je.

maandag 1 september 2025

Het begin van het begin

Alle begin herbegint vroeg of laat.
Ik jaag 's ochtends op paden waar bochten
en bladeren nog de dromen verbergen
van vorige nacht: altijd de dood
of de laagvlaktes van overspoeld verlangen

Alle begin is beweging na weten.
Ik ben weer op pad, voorzichtig
richting een nog onbekende horizon

Alle begin is een oneindig klein moment,
een zen-eenheid van leegte zonder vorm.

Alle begin is adem

dinsdag 19 augustus 2025

10717

Heem

Een ondraaglijk lichte koffer volgestopt
met vreugde reist boven de wolken, racet
onder een zon met manen als een raket

Er worden geschenken geschonken en
broodjes gebakken. Er wordt gepraat onder
glazen en in vele talen maar iets
wordt niet echt gezegd.

Uitgerookt

Uit een tuin vol katten stijgt grijze rook:
de man komt niet nader tot het kind
Zout was de hoop en zout is die versmoord
Loom kijken de katten toe hoe één rug buigt
Hoe één hoofd stil lijkt maar een gevangenis
is

Raamloos

Gekraste lak, liminale schapen, zwarte
brokken gemaakt van coca-cola - consumptie
als universele taal in een raamloos gebouw.
Kapitaal heeft al lang de kunst gekaapt.
Rauchen verboten - der Hauch stockt, auch
dies war einmal ein Gefängnis

Staartstuk

Betonnen adelaars kijken met misprijzen
naar de vertrekkende, vertrokken en ver
dronken in een waterput van eigen makelij

Het voordeel aan turbulentie tijdens tur-
bulentie is dat het je geen bal meer
kan schelen of het vliegtuig zal vallen.
Maar m'n gordel heb ik toch al aan. 

vrijdag 1 augustus 2025

Midscheeps

dagelijks praat ik als iemand anders
om mezelf te kunnen zijn; datzelfde
zelf probeert zich ervan te overtuigen
dat het bestaat door mijn stem te imiteren
en het meent ook alles te weten.

het bidt voor mijn ondergang,
biedt me aan als offer aan de zon
die ondergaat omdat de zonden
de klaarte niet kunnen verdragen;
dus moet ik elke dag dansen.

het sluit me buiten uit de tuin
en aanroept luid de maan als waan
zinnige. maar toch weet ik beter.
toch neem ik traag bezit van iets
dat eigenlijk helemaal niet bestaat.
 

woensdag 16 juli 2025

Parvati

de zomer zwelt en zucht
wolken wellen op over de ruggen
van hoge huizen in de lucht

woorden wisselen tussen stroom
en tegenstroom, door de kabels
het krakende gelach en het koken
van bloeiend bloed

het is een verhaal zo oud als de straat
maar altijd verder vers verteld

maandag 2 juni 2025

Er gebeurt niets

Er is geen panacee voor opengereten oude wonden
of de doffe pijn die me gestaag als tromgeroffel
overal achtervolgt

Ik neem dagelijks zeven pillen en nog ben ik
misselijk van onbehagen. Op het einde van de
tunnel wacht enkel nog de zelfkritiek

Ik sta in een poel brak water die gestaag stijgt
met elke nieuwe millimeter zelfmedelijden
en elke zinloze, onbeantwoordbare vraag

Iedere nacht verpoos ik even in het licht;
de dag erop herbegint er niets

maandag 21 april 2025

Geheel en al

Iedereen is in therapie, iedereen
maakt modeltreintjes, zit in zelfhulp
Iedereen ziet het keren van de hemel
of neemt deel aan videogesprekken

Bijna iedereen probeert, velen
vallen van hun vensterbanken
of liggen al onder het puin
van hun huis. Iedereen is bouwer
of sloper, sluiper of mediageile
gluipkop.

donderdag 17 april 2025

Aurelianus

Wreed april met zijn bloesems en bureaucratie
De prognose is van alles te veel dat er niet toe doet:
schuld, vet, pijn, de systematische spallatie
van diepe dromen

Meer dan ooit ben ik een leger van één man
een vreemdeling onder eigen volk, iemand
die verkeerd gebouwd is in een verkeerd gebouw
Maar toch adem ik nog