Over 'Onklare taal'

'Onklare taal' is de verzamelnaam van diverse tekstprojecten van mijn hand. Dit is de poëzieafdeling daarvan. Hier kan je zowel de laatste nieuwe gedichten als ook een selectie van oudere gedichten vinden. Overigens kan je mijn poëziebundels downloaden in PDF-formaat als je Patron wordt: 'Epicentrum' (2012), 'Synaeresis' (2012), 'Subductie' (2013), 'Enceladus' (2015), 'Volterra' (2017), 'De snelheid van de duisternis' (2019), 'Indiscrete wiskunde' (2021) en 'Chicxulub' (2024). Behalve 'Synaeresis', dat één verhalend gedicht is in twee delen, bevatten de anderen telkens een 30-tal geredigeerde en zorgvuldig geselecteerde gedichten, met duiding en een nieuwe indeling. De weg een beetje kwijt? Mijn eigenlijke website, die ook 'Onklare taal' heet, verwelkomt je.

donderdag 3 april 2025

Rauw

I

Elke dag wordt gewerkt aan ons testament
Elke dag wordt gewerkt aan vergetelheid

II

Op straat de verslagenen de geslagenen
de gehavenden de gedoemden de over-
gedoseerden en die die het allemaal
nog net bij elkaar kunnen houden.
De moeders, de miserabelen,
de zeveraars, de zagers, de zotten
Je loopt over de koppen en kinderen
die hopelijk nog durven hopen

III

In de ruimte het gestage ontstaan van 
de droom van het Kessler-syndroom -
het slopen van de sprong, de knip
in onze vleugels. De leugens ook
van onze techno-oligarchen

IV

Op Meta de boomerste takes
vroeger was het beter en de jeugd!
zeggen de domoren die in het stemhok
hun eigen ondergang in gang zetten
De blinde entertaint de blinden
Alles is content, niemand is content

V

In mijn hart der harten was ik nar
en minnaar, overwinnaar en baas,
sjamaan en onnozelaar maar
laten we nu niet praten over mij waar
al meer dan genoeg van is

VI

Op tv de heren met
een gigantische Sovjet-kepi als tekstballon
vol groteske leugens
een fabriek die kreupelen fabriceert
en propaganda fabuleert

VII

In mijn appartement heerst de sleet
ik eet dapper de wansmaak en ik
drink me langzaam tot een God

Elke dag ontluiken duizend liefdes
Elke dag duizelt me het hele bestaan
Elke dag is grieven 
Elke dag is rouw
 

maandag 3 maart 2025

Akker

Het land wordt omgeploegd
onder de vreselijkste wielen
Geronnen bloed, steen, glas,
staal en kinderschoenen

Maar deze monsterlijke boeren
zullen nooit voldaan zijn
Er moet altijd meer zijn
en zelfs dat is niet genoeg 

zaterdag 25 januari 2025

Parallelle strepen

machines maken imperfecte kopieën van zichzelf
de lage middelmaat komt op kop in de race naar de top
en natuurlijk het einde van de wereld -
je denkt aan somber tromgeroffel
of aan striemende stormen vol zwart stof
je denkt aan het einde als iets monsterlijks
iets groots dat zich ontrolt als donder
maar wat als het gewoon het geluid was
en de stank
van een vuilnisbelt dat over ons uit wordt
gestort - oneindig en eindeloos? 

vrijdag 3 januari 2025

Verborgen zon

Het kasticket van de entropie kent geen korting
Elke lijn kost weer meer maar heeft geen waarde
Het is een lint rond de wereld dat almaar langer wordt
En uit je zakken achter je aan wappert in de wind

Bedankt en tot ziens
En keer ontevreden terug 

maandag 16 december 2024

Mitose

hoe meer vragen zich ongebreideld dupliceren
des te dreigender zwijgt de nacht
hoe luider de kerkklokken breken, hoe
stiller ruist de zwarte vaart, hoe
meer ik je wil spreken, des te smaller
wordt de kier van de maan

ik drijf op een berg van afval voorbij
met enkel dit te hebben bereikt:
ik heb alweer één steen gelegd 
voor een bouwsel zonder deur,
een plek waar niemand thuis is 

vrijdag 22 november 2024

Spookschip

de einder valt hier nader, lager tegen de grond
als het Avondland verandert in Nachtland,
een grenzeloze zee die niet te bezeilen valt
een brullende vloedgolf stormt op ons af
met miljoenen gezichten vertrokken van de haat
- in de verte weerklinkt een bel

onze gedelamineerde geesten met hun grote woorden
vermogen niks tegen het spookschip dat nu opdoemt 

donderdag 26 september 2024

Dagprijs/Nachtvlucht

Ooit een heide vol afval en asbest
grijs als de CVP en bruin als mest
Nu een bedrijventerrein in kleur:
rode blokken, groene blokken, 
doorzonvensters en gele deuren;
het zomert op kantoor en
alles staat ook open voor fietsers.

Maar niet het centrale gebouw, oud 
als de jaren '70. De tijd zelf is
hier gestorven, gestold in beton
en baksteen. In het heiligste midden:
een verhoorplaats, een strafkamp
als Karaganda of Magadan